یادگار: مهٔ 2009

۱۳۸۸ خرداد ۷, پنجشنبه

اینجا خورشید از شرق طلوع نمی کند!

همیشه فکر می کردم خورشید از شرق طلوع می کنه ، ظهر وسط آسمونه و بالاخره در غرب غروب می کنه.. و اصلا برای من یکی از واضحات بود که خورشید باید از شرق طلوع کنه..ولی حالافهمیدم جای طلوع خورشید بستگی به عرض جغرافیایی داره. زمستون که تازه اومده بودیم می دیدم خورشید حدودا در جنوب شرقی طلوع می کنه و همینطور در افق باقی می مونه و نمی یاد وسط آسمون و درجنوب غربی هم غروب می کنه!! خلاصه دردسرتون ندم سایتی به این لینک پیدا کردم که در آن اطلاعات طلوع و غروب خورشید رو در همه شهرهای جهان و همینطور زاویه دید خورشید درظهر در تمام روزهای سال ارائه شده و فهمیدم اینجا در اول زمستان خورشید از زاویه 135 درجه شمالی ( که میشه همون جنوب شرق) طلوع می کنه و در 225 درجه شمالی ( جنوب غرب) غروب می کنه. ماکزیمم بالا اومدن خورشید هم 13 درجه است یعنی حداکثر بالا اومدن خورشید در حد افقه..

همینطور الان که اواخر بهاره و داریم به زمان طولانی ترین روزهای سال نزدیک میشیم خورشید در شمال شرق(45 درجه شمالی) طلوع می کنه و یک دور کلی در آسمون میزنه وبالاخره در شمال غربی(315 درجه شمالی) غروب می کنه و باز هم خورشید ماکزیمم 60 درجه از افق بالاتر میاد یعنی بالای سرمون نمیاد ولی تا دلت بخواد روز طولانیه ..این روزها 17 ساعت روز داریم یعنی حدود ساعت 5 صبح طلوع آفتابه ولی از حدود 3 صبح هوا روشنه و از اون ور10 شب غروبه با این حال بعد از ده شب تا مدتها هوا روشنه و خیلی تعجب می کنی وقتی میبینی ساعت 11 شب هوا گرگ و میشه!!

پانویس: شما هم میگین تو این هیری بیری( هیری ویری؟) انتخابات من هم گیر دادم به طلوع و غروب خورشید خوب چکار کنم تا حالا تو قطب زندگی نکرده بودم...

۱۳۸۸ خرداد ۵, سه‌شنبه

ما که اگه بخواهیم رای بدهیم باید 4500 کیلومترتا اتاوا سفر کنیم شما چطور؟

پانویس: لطفا برای خوانا تر شدن روی عکس کلیک کنید.

۱۳۸۸ خرداد ۴, دوشنبه

پیک نیک روز شنبه در Gregoire Park

شنبه رفتیم کنار دریاچه ای که تازه کشفش کردیم. دریاچه و پارک حدود 30 کیلومتری جنوب شهر در جاده منتهی به ادمونتون بود. البته باید یه مقدار مسیر فرعی هم میرفتی تا به پارک میرسیدی.
عکس اول مسیر فرعی رو نشون میده. هوا خوب بود گرچه هنوز درختها کامل سبز نشده اند.

خیلی ها قایق یا جت اسکی آورده بودند حالا تازه فهمیدیم چرا اینجا همه یه دونه تراک در خونشون پارکه.. خوب برای حمل قایقه دیگه..

دور تا دور دریاچه مسیری برای دوچرخه سواری یا پیاده روی بود و تابلوهای زیادی که انواع ماهی های دریاچه رو معرفی می کرد. تابلوهایی هم بود که به خرسها غذا ندهید! علتش هم اینه که حیوونهای وحشی عادت می کنن و میان نزدیک محل کمپینگ و خوب خطرناکه...

آخه کیه که خرس ببینه تازه بخواد بهش غذا هم بده !

پیک نیک هم که بی باربیکیو نمیشه..

واینهم بچه ها که کلی بازی کردند .

۱۳۸۸ خرداد ۳, یکشنبه

ماشینتون شستن نمی خواد؟

دیروز که از کالج برمی گشتم دیدم تعدادی دختر خانم خیلی خوشگل بیکینی پوش در کارواش نزدیک کالج در یک اقدام خداپسندانه دارند ماشین میشورند .چند تا عکس از دور گرفتم ببینید.

۱۳۸۸ اردیبهشت ۲۲, سه‌شنبه

برف!!!!

عجب هوایی شد امروز..از صبح داره برف میاد. برف روی چمنهای تازه سبز شده و گلها رو پوشونده.هوا نسبت به دیروزبیست درجه سردترشده.الان منهای یک درجه است .

۱۳۸۸ اردیبهشت ۲۰, یکشنبه

مادر.. روزت مبارک

۱۳۸۸ اردیبهشت ۱۸, جمعه

ماسه های آغشته به نفت

در کانادا هر وقت اسم نفت آورده میشه شما حتما اصطلاحی به نام Oil Sand رو می شنوید.. احتمالا می دونید که نفت در ایران و خاور میانه به چه شکل استخراج میشه .نفت در اعماق زمین یا زیر دریاست با حفر چاه و خارج کردن گازی که در سطح نفت قرار گرفته نفت استخراج میشه ولی در کانادا نفت به شکل دیگه ایه..

اینجا نفت در سطح زمینه ودر مناطق نفت خیز کانادا با خاک وماسه در سطح زمین آغشته است. اینجا چاهی حفر نمیشه بلکه برای استخراج , شن و ماسه ی سطح زمین-حداکثر تا عمق 80 متری- رو با بولدوزرهای خیلی بزرگ توی کامیونهای بسیار عظیمی میریزند. این بولدوزرها و کامیونها در نوع خودشون بزرگترین در جهان هستند و خوب برای همین منظور اینقدر عظیم ساخته شده اند. بعد اون ماسه های نفتی رو به پالایشگاه منتقل می کنند و با استفاده از آب داغ شستشو می دهند و نفتشو در اصل می شورند و بعد برای جدا کردن ناخالصی ها عملیات دیگه ای هم روی اون انجام می دهند. این روش استخراج نفت پر هزینه تر از اونیه که در ایران و خاور میانه انجام میشه و برای استخراج نفت تقریبا بشکه ای بالای 30 دلار هزینه می کنند این درحالیه که فکر می کنم در ایران هزینه استخراج نفت در حدود بشکه ای 15 دلار باشه.

عمده نفت کانادا در استان آلبرتاست . حجم ذخایر نفتشون بعد از عربستان سعودی در جهان رتبه دوم رو داره ولی خیلی وقت نیست که دارند استخراج می کنند . در حال حاضراینجا روزی یک و نیم میلیون بشکه نفت استخراج میشه که تا سال 2015 به 3 میلیون بشکه در روز خواهدرسید که از میزان تولید حال نفت ایران بیشترخواهد بود.

۱۳۸۸ اردیبهشت ۱۳, یکشنبه

این است شهر ما

یک رودخونه خیلی عظیم به اسم آتاباسکا،فورت مک موری -این شهری که ما زندگی می کنیم- روبه دو قسمت تقسیم کرده.جهت حرکت آب از جنوب به شمال و به سمت استان شمالی آلبرتا یعنی نورث وست تریتوریه. شهر در قسمت جنوبی شامل مرکز شهر یا داون تاون و چند تا منطقه از جمله آباسند وگریگوریه. فرودگاه واتوبان شماره 63 که به ادمونتون منتهی میشه هم جنوب شهره و اگه بخوای به قسمت شمالی شهر بری باید از پلهای روی رودخونه رد شی.. در قسمت شمال منطقه هایی به اسامی تیک وود و تیمبرلیه . چند ماه پیش وقتی ما به این شهر اومدیم رودخونه به کل یخ زده بود الان که هوا خوب شده تازه داریم می بینیم که چی به چیه اینجا...دور تا دور شهر پر از دریاچه و پارکهای طبیعی و زمینهای گلفه. یه جزیره هم به اسم مک دونالد آیلند وسط رودخونه هست که کلی مجموعه ورزشی و تفریحی و پارک و زمین گلف توش داره.
امروز یکشنبه رفتیم این مک دونالد آیلند.. در سمت راست عکس می تونید این جزیره قشنگ روکه با پلی به مرکز شهروصل میشه ببینید.

کتابی که الان دارم می خونم

"جمعه های بارانی"

ناهید کبیری

آنها فکر می کردند همه کسانی که به خارج می روند و در کشورهای متمدن زندگی می کنند؛ الزاما روشنفکر و انسان و باشعور هستند! و حالا به این نتیجه رسیده اند که مرزها؛ تنها جنگ و پرچم می آفرینند نه انسان. انسان شدن به مرزو پرچم و جغرافیا و خاک ارتباطی ندارد. انسان شدن قلبی می خواهد به لطافت اطلسی هایی که در باغچه ی شب عید باز می شود و غیرتی که با عرق هزار رنج برای یک کف دست نان تازه به دست می آید و خیلی چیزهای دیگر...

"پاسخهای پائولو کوئیلو در مورد کتاب زهیر"

درست در زمانی که در زندگی ما همه چیز برنامه ریزی و سازماندهی شده به نظر می رسد؛ خطر همانجاست! چرا که چیزی که برنامه ریزی و نظم می خوانند در واقع داستانی است که برای ما گفته اند و نمی تواند به خودی خود دوام داشته باشد.

"فصل گمشده"

نویسنده: فریده خردمند

آدم بزرگها را به دلیل کودکی هاشان دوست دارم. یعنی کودکی های آدم بزرگها. نگاهشان که می کنم؛ رفتارها را که می بینم؛ کنجکاو دانستن کودکی هاشان می شوم.. کشف کودکی و کشف دوباره آنها.. همه آن آدم بزرگ ها که کنارمان زندگی می کردند و ما از آنها فاصله می گرفتیم تا دنیایی دیگر برای خودمان بسازیم.پنهان کاری و دنیای جدا از آنها؛ لذت و خوشی کودکانه مارا دو چندان می کرد.. و حالا در فصول غوطه می زنیم و دلمان برای آن روزها تنگ می شود. دلتنگ بوی صمیمی شب های تابستان. خیابانی با ردیف درختهای چنار و همسایه های آشنا.. حوض کوچک آبی رنگ که بعد از ظهرهای داغ در آن آب تنی می کردیم و فریاد عاصی بزرگتر ها برای دقایقی سکوت و آرامش..

"پیراهن آبی"

نویسنده: ناهید کبیری

این کتاب هم مجموعه داستان است و پاراگراف زیراز داستان" رستوران " که نامه های مهاجری به آمریکاست به دوستش سیمین در ایران و در آن دغدغه هایش را بیان می کند:

"از غربت پرسیده بودی.. چه بگویم؟ چگویه بگویم که چه غروبها...چه شبها... چه ابرها ... و چه بغضهایی دارد.. بغض هایی که آدم را گاه و بی گاه بی بهانه و با بهانه به گریه می اندازد. از خودت سوال می کنی وطن من کجاست؟ و آنوقت؛ از تاریک ترین دلتنگی ها در مثلا روشن ترین لحظاتش هم رهایی نداری.. با خودم می گویم روزی که برگردم ؛ آیا وطن من خواهد توانست به اندازه یک مشت ؛ تنها یک مشت از خاکش که بوی همه عشقهای گمشده دنیا را می دهد ؛ به من آرامش و خوشبختی بدهد؟ سیمین جان! تو که آنجایی؛ تو که بهارها روی سبزه هایش می نشینی و به کوه البرزش تکیه می زنی ؛ زیر بارانش خیس می شوی ؛ نانش را می خوری و ملافه هایت را در آفتابش خشک می کنی؛ سلام مرا هم .. سیمین جان سلام مرا هم به آن آب و خاک و آفتاب برسان! به او بگو حالا از این سوی دنیا می فهمم که ما چه انسانهای قانع و معصومی بودیم و تو قدرمان را ندانستی! بگو چه آسان می توانستیم خوشبختی را اگر به دستمان می دادی ؛ مثل یک تکه نان بربری داغ با اشتها گاز بزنیم.. خوشبختی مگر چه بود"

جمله های کتاب قبلی را می گذارم باشد! نمی دانم همه کسانی که اینجا می آیند آن را دیده اند یانه..شاید مجبور باشم مثل راننده اتوبوسها داد بکشم نبوووووود؟؟؟

"سهم من کو"

نویسنده: فاطمه رحمتی

داستان زنی است "کوپن" به دست که به دنبال پیدا کردن سهمیه کوپنش همه جا را زیر پا می گذارد. داستان کنایه از تلاش زنان در بدست آوردن حقوق اجتماعیشان است:

"شما به من گفتید مادر باش؛ خواهر باش؛ همسر باش در عصری که من اینقدر پیشرفت کرده ام؛ راحت رودست خوردم. حالا شما بگویید تک رو کیست؟ من یا شما؟ کی خودخواه است؟ من یا شما؟"

"جایی اسمی از من نیست . می خواستم با شما دستم توی یک کاسه باشد. اما اتحاد شما هم مثل همرنگی تان آبکی بود.یک دل داشتم اندازه دریا. می خواستم تا ته خط با شما باشم. اما مرا جا گذاشتید. یک روزی به خود آمدم دیدم آنقدر عقبم که ته صف شما هستم. همه رفته اند و اثری از من نمانده؛ حالا سرگردان دور از زمان و مکان دنبال کوپن 259 می گردم.."