شنبه رفتیم کنار دریاچه ای که تازه کشفش کردیم. دریاچه و پارک حدود 30 کیلومتری جنوب شهر در جاده منتهی به ادمونتون بود. البته باید یه مقدار مسیر فرعی هم میرفتی تا به پارک میرسیدی.عکس اول مسیر فرعی رو نشون میده. هوا خوب بود گرچه هنوز درختها کامل سبز نشده اند.
خیلی ها قایق یا جت اسکی آورده بودند حالا تازه فهمیدیم چرا اینجا همه یه دونه تراک در خونشون پارکه.. خوب برای حمل قایقه دیگه.. 
دور تا دور دریاچه مسیری برای دوچرخه سواری یا پیاده روی بود و تابلوهای زیادی که انواع ماهی های دریاچه رو معرفی می کرد. تابلوهایی هم بود که به خرسها غذا ندهید! علتش هم اینه که حیوونهای وحشی عادت می کنن و میان نزدیک محل کمپینگ و خوب خطرناکه...
دور تا دور دریاچه مسیری برای دوچرخه سواری یا پیاده روی بود و تابلوهای زیادی که انواع ماهی های دریاچه رو معرفی می کرد. تابلوهایی هم بود که به خرسها غذا ندهید! علتش هم اینه که حیوونهای وحشی عادت می کنن و میان نزدیک محل کمپینگ و خوب خطرناکه...
آخه کیه که خرس ببینه تازه بخواد بهش غذا هم بده !
پیک نیک هم که بی باربیکیو نمیشه..
۲ نظر:
مریم جان تازه امروز دیدم که دوباره سایتت فعاله .خانوم مارو بدعادت کردی خوشحالم که دوباره مبینویسی و از اون مهمتر که بوی شادی از نوشته هات میاد همیشه خوش باشی و بادیدن عکس دخترات یک آن به ذهنم اومد چقدر مهاجرت میتونه خوب باشه .آرزوی سلامت براتون دارم .
شبنم
مرسی شبنم عزیز
دلم براتون تنگ شده بود.قربانت
ارسال یک نظر