یادگار: این است شهر ما

۱۳۸۸ اردیبهشت ۱۳, یکشنبه

این است شهر ما

یک رودخونه خیلی عظیم به اسم آتاباسکا،فورت مک موری -این شهری که ما زندگی می کنیم- روبه دو قسمت تقسیم کرده.جهت حرکت آب از جنوب به شمال و به سمت استان شمالی آلبرتا یعنی نورث وست تریتوریه. شهر در قسمت جنوبی شامل مرکز شهر یا داون تاون و چند تا منطقه از جمله آباسند وگریگوریه. فرودگاه واتوبان شماره 63 که به ادمونتون منتهی میشه هم جنوب شهره و اگه بخوای به قسمت شمالی شهر بری باید از پلهای روی رودخونه رد شی.. در قسمت شمال منطقه هایی به اسامی تیک وود و تیمبرلیه . چند ماه پیش وقتی ما به این شهر اومدیم رودخونه به کل یخ زده بود الان که هوا خوب شده تازه داریم می بینیم که چی به چیه اینجا...دور تا دور شهر پر از دریاچه و پارکهای طبیعی و زمینهای گلفه. یه جزیره هم به اسم مک دونالد آیلند وسط رودخونه هست که کلی مجموعه ورزشی و تفریحی و پارک و زمین گلف توش داره.
امروز یکشنبه رفتیم این مک دونالد آیلند.. در سمت راست عکس می تونید این جزیره قشنگ روکه با پلی به مرکز شهروصل میشه ببینید.

۸ نظر:

ناشناس گفت...: Hi
i am new to your Blog , actually i reach to your blog after follwing links from one blog to another
i have a question for u as it seems u lived in Toronto before
how do u compare Toronto and Edmonton?
pricing , job , facility for newcomers,accepting by original people and ..

Thanks
PS,1) i live in Toronto
Sorry i wrote in Eng as my ENG typing is faster than farsi
2)
which NAMAYE i should choose if i want to just mention my name while i want to submit my comments

Hamid; ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۲۱:۴۳
مریم گفت...: حمید عزیز
مقایسه تورنتو و شهر کوچیکی مثل مک موری مقایسه درستی نیست به نظرم زیاد اصلا قابل مقایسه نیستند. می دونین که تورنتو شهر خیلی بزرگیه با امکانات شهرهای بزرگ و تقریا پورت ورودیه بیشتر مهاجرهاست ولی در مورد پیدا کردن کار که شاید مهمترین دغدغه تازه واردین باشه به نظرم آلبرتا موقعیت های کاری بهتری به واسطه صنعت نفت و گاز داشته باشه ولی باز بستگی به فیلد فعالیت داره من دوستانی رو دیدم که از ایران اومده بودند و در عرض یک هفته کار در فیلد خودشون-مهندسی- در کلگری پیدا کردند ولی این در تورنتو محال به نظر میرسه. اونچیزی که من در تورنتو دیدم بیشتر مشاغل خدماتی و شاید تا حدودی مثلا آی تی بود . این شهری که ما هستیم خیلی موقعیت کاری زیاد داره ولی هزینه زندگی و مسکن بالاست-شاید باور کردنی نباشه اجاره خونه دوبرابر تورنتو باشه- ولی می دونید مالیاتها در آلبرتا کمتر از اونتاریوست اونجا یک 5% و یک 8% مالیات بر خرید بود اینجا فقط 5% مالیات بر خرید داره..
در آمدها هم بالاتره متوسط درآمد سالیانه فکر کنم جایی خوندم12000 تا باشه. خوب می دونین که این برای متوسط خیلی خوبه کلا آلبرتا به خاطر نفت استان پولداری محسوب میشه خوب تو کانادانفت ملی نیست مثل ایران!
نمی دونم چقدر از سوالاتتونو جواب دادم.
راستی نمایه نام/آدرس اینترنتی رو انتخاب کنید.و فقط نام رو وارد کنید.; ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۲۲:۲۶
Hamid گفت...: Thanks for your Fast reply, it is suprising me
would you please read my question one more time,as i mentioned i my question any compare with big city of Alberta like Edmonton and Calgery
and also other factor than economy wich i mentioned ther?

you wrote 12000 yearly it seems 120000 is that

you mean?
any way i am accountant
Thanks
Hamid; ۱۴ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۵:۱۶
مریم گفت...: حمید عزیز
ببخشید:) در مورد مقایسه تورنتو و ادمونتون یا کلگری نمی دونم اطلاعات قابل توجهی داشته باشم که بگم.
ادمونتون شهر خیلی خیلی خوبیه یک رودخونه خیلی قشنگ از وسطش رد میشه و تپه و کوه داره تو شهر و بعضی ساختمونها و محله ها بالای این تپه ها ساخته شدن و خیلی قشنگند. شهریه که اگه ببینید دوست خواهید داشت.
درآمد متوسط رو هم درست حدس زدید در آلبرتا 120000 تاست سایتهای معتبر در مورد متوسط درآمد در مشاغل مختلف هست که من قبلا دیدم می تونین به اونها مراجعه کنید. (اگه لینکشو پیدا کردم میزارم)
موفق باشین; ۱۴ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۷:۰۲
به سوی کانادا گفت...: wow...what a nice city!i'm jealous of you; ۱۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۴:۴۰
پیمان-سیدنی به روایت تصویر گفت...: واقعا شهر زیبایی دارین; ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۶:۱۵
ناشناس گفت...: سلام دوست عزیز ممنون از نوشته های خوبتون امیدوارم همیشه موفق و موید باشید من راهی کانادا هستم البته کبک ولی قصد دارم به شهر دیگری بروم لیسانس شیمی دارم و 8 سال سابقه کار دارم هنوز تصمیمی برای انتخاب شهر ندارم . از شما تقاضا دارم اگه ممکنه جواب منو بدید . آیا من با لیسانس میتونم کار پیدا کنم یا حتما باید درس بخونم فوق بگیرم یا کالج برم در مورد کالج اونجا و رشته هاش و درساش هیچی نمیدونم راستی اوضاع مهد کودک اونجا چطوره باید از 2 سال قبل ثبت نام کنیم اگه من بخواهم در شرکت های نفتی کار کنم باید چه درسی بخونم ؟؟؟ ممنون اگه راهنماییم کنید اکه آدرس کالج دارین به من بدین دانشگاه چطور با معدل پایین میشه اونجا ادامه تحصیل داد ؟؟؟ در مورد هزینه ها هم بنویس آخه در مورد استان شما کسی زیاد نمینمویسه همه تورنتو هستند ما کسی را غیر شما نداریم ممنون راهنمای همه ما هستی همه دوستون دارند
---------------------------------------------
اول از همه تشکر می کنم از لطفتون و از اینکه نوشته های منو می خونید.
وضعیت کاربه نظرم در رشته شیمی بد نیست هم تورنتو که بودیم دوستانی که شیمی بودن-لیسانس هم بودند- خوب کار گیر آورده بودند و هم اینجا تو شرکتهای نفتی.. البته زبان هم خیلی مهمه که خوب باشه و سابقه کار خوب و مرتبط .. زبان رو اصلا نزارین برای کانادا چون خیلی وقت و هزینه از آدم می گیره .
اینجا معمولا همه در شهری اقامت دارند که کار براشون پیدا بشه و این جابجایی ها زیاد پیش میاد برای همه..
آلبرتا استان بدی نیست از نظر وضعیت کار. کمترین نرخ بیکاری رو این استان داره.
کالجها معمولا رشته هایی رو دارند که میشه باهاشون زود وارد بازار کار شد اینجا برای شروع کردن رشته ای در کالج هم تافل حداقل 79 (تافل اینترنت بیس 79) می خواد-کالجهای تورنتو تافل نمی خواست- برای گرفتن پذیرش برای فوق لیسانس هم بستگی به دانشگاهش داره ولی اغلب تافل 84 به بالا می خواد.
منظورت از مهد کودک که باید تو نوبت باشی رو متوجه نشدم ..خوب مهد کودک پولیه اگه بخوای از سابسیدی دولتی استفاده کنی باید تو نوبت بری که خیلی در موردش نمیدونم فقط می دونم که یا باید کار کنی یا درس بخونی که بتونی از سابسیدی استفاده کنی.
در مورد هزینه ها سعی می کنم یه پست کامل هرچی می دونم و دیدم تو آلبرتا بنویسم بزودی..
براتون از صمیم قلب آرزوی موفقیت می کنم; ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۱۵:۵۴
only canada گفت...: matlab khobi bod; ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت ۶:۰۱

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

کتابی که الان دارم می خونم

"جمعه های بارانی"

ناهید کبیری

آنها فکر می کردند همه کسانی که به خارج می روند و در کشورهای متمدن زندگی می کنند؛ الزاما روشنفکر و انسان و باشعور هستند! و حالا به این نتیجه رسیده اند که مرزها؛ تنها جنگ و پرچم می آفرینند نه انسان. انسان شدن به مرزو پرچم و جغرافیا و خاک ارتباطی ندارد. انسان شدن قلبی می خواهد به لطافت اطلسی هایی که در باغچه ی شب عید باز می شود و غیرتی که با عرق هزار رنج برای یک کف دست نان تازه به دست می آید و خیلی چیزهای دیگر...

"پاسخهای پائولو کوئیلو در مورد کتاب زهیر"

درست در زمانی که در زندگی ما همه چیز برنامه ریزی و سازماندهی شده به نظر می رسد؛ خطر همانجاست! چرا که چیزی که برنامه ریزی و نظم می خوانند در واقع داستانی است که برای ما گفته اند و نمی تواند به خودی خود دوام داشته باشد.

"فصل گمشده"

نویسنده: فریده خردمند

آدم بزرگها را به دلیل کودکی هاشان دوست دارم. یعنی کودکی های آدم بزرگها. نگاهشان که می کنم؛ رفتارها را که می بینم؛ کنجکاو دانستن کودکی هاشان می شوم.. کشف کودکی و کشف دوباره آنها.. همه آن آدم بزرگ ها که کنارمان زندگی می کردند و ما از آنها فاصله می گرفتیم تا دنیایی دیگر برای خودمان بسازیم.پنهان کاری و دنیای جدا از آنها؛ لذت و خوشی کودکانه مارا دو چندان می کرد.. و حالا در فصول غوطه می زنیم و دلمان برای آن روزها تنگ می شود. دلتنگ بوی صمیمی شب های تابستان. خیابانی با ردیف درختهای چنار و همسایه های آشنا.. حوض کوچک آبی رنگ که بعد از ظهرهای داغ در آن آب تنی می کردیم و فریاد عاصی بزرگتر ها برای دقایقی سکوت و آرامش..

"پیراهن آبی"

نویسنده: ناهید کبیری

این کتاب هم مجموعه داستان است و پاراگراف زیراز داستان" رستوران " که نامه های مهاجری به آمریکاست به دوستش سیمین در ایران و در آن دغدغه هایش را بیان می کند:

"از غربت پرسیده بودی.. چه بگویم؟ چگویه بگویم که چه غروبها...چه شبها... چه ابرها ... و چه بغضهایی دارد.. بغض هایی که آدم را گاه و بی گاه بی بهانه و با بهانه به گریه می اندازد. از خودت سوال می کنی وطن من کجاست؟ و آنوقت؛ از تاریک ترین دلتنگی ها در مثلا روشن ترین لحظاتش هم رهایی نداری.. با خودم می گویم روزی که برگردم ؛ آیا وطن من خواهد توانست به اندازه یک مشت ؛ تنها یک مشت از خاکش که بوی همه عشقهای گمشده دنیا را می دهد ؛ به من آرامش و خوشبختی بدهد؟ سیمین جان! تو که آنجایی؛ تو که بهارها روی سبزه هایش می نشینی و به کوه البرزش تکیه می زنی ؛ زیر بارانش خیس می شوی ؛ نانش را می خوری و ملافه هایت را در آفتابش خشک می کنی؛ سلام مرا هم .. سیمین جان سلام مرا هم به آن آب و خاک و آفتاب برسان! به او بگو حالا از این سوی دنیا می فهمم که ما چه انسانهای قانع و معصومی بودیم و تو قدرمان را ندانستی! بگو چه آسان می توانستیم خوشبختی را اگر به دستمان می دادی ؛ مثل یک تکه نان بربری داغ با اشتها گاز بزنیم.. خوشبختی مگر چه بود"

جمله های کتاب قبلی را می گذارم باشد! نمی دانم همه کسانی که اینجا می آیند آن را دیده اند یانه..شاید مجبور باشم مثل راننده اتوبوسها داد بکشم نبوووووود؟؟؟

"سهم من کو"

نویسنده: فاطمه رحمتی

داستان زنی است "کوپن" به دست که به دنبال پیدا کردن سهمیه کوپنش همه جا را زیر پا می گذارد. داستان کنایه از تلاش زنان در بدست آوردن حقوق اجتماعیشان است:

"شما به من گفتید مادر باش؛ خواهر باش؛ همسر باش در عصری که من اینقدر پیشرفت کرده ام؛ راحت رودست خوردم. حالا شما بگویید تک رو کیست؟ من یا شما؟ کی خودخواه است؟ من یا شما؟"

"جایی اسمی از من نیست . می خواستم با شما دستم توی یک کاسه باشد. اما اتحاد شما هم مثل همرنگی تان آبکی بود.یک دل داشتم اندازه دریا. می خواستم تا ته خط با شما باشم. اما مرا جا گذاشتید. یک روزی به خود آمدم دیدم آنقدر عقبم که ته صف شما هستم. همه رفته اند و اثری از من نمانده؛ حالا سرگردان دور از زمان و مکان دنبال کوپن 259 می گردم.."

۱۳۸۸ اردیبهشت ۱۳, یکشنبه

این است شهر ما

۸ نظر:

درباره من