زبان سرچشمه سوء تفاهمات است**

در این چند روز که سخت درگیر درسها بودم کلی چیز یادم میفتاد که می گفتم آی یادم باشه اینو برای شما بنویسم ولی الان که می خوام بنویسم می بینم که همشونو یادم رفته ! بگذارید به حساب آلزایمر و  عاشقی و هزار تا درد بی درمون دیگه...فقط اینو یادمه از کل ماجراهای هفته گذشته: در یکی از درسها استاد یک بازی راه انداخت؛ دو نفر در دو صندلی پشت به پشت هم نشستند و بدون اینکه یکدیگر رو ببینند سعی کردند یکی در مورد طرحی که در دست داره توضیح بده و آن یکی اون طرح را با اشکال هندسی که در دست داشت و فقط بر اساس توضیحات نفر اولی درست کند.
 درست کردن طرح بدون ذکر جزییات اغلب غیر ممکن بود! مثلا اون که داشت طرح رو توضیح می داد  وقتی می گفت بزرگترین مثلث را در پایین سمت راست بگذار و ذکر نمی کرد قاعده اش بالا باشد یا پایین بیشترین احتمال این بود که اون"سازنده" یا دریافت کننده اطلاعات درست برعکس عمل کند.یعنی اگه یه ذره جای ابهام داشت بدون شک "سازنده" راه عوضی می رفت!  یعنی ایمان پیدا کردیم برای ارتباط و تفاهم و رسیدن به هدف حتما باید چند تا مورد در نظر گرفته بشه: اول اینکه نباید در گفتن جزییات خسیسی کرد. جزییات خیلی خیلی مهم ترند! بدون جزییات و با کلی گویی هرگز نمی شود به هدف رسید.  دوم اینکه کامیونیکیشن دوطرفه است. در جایی که سازنده می توانست سوال کند حتما به درک بهتری می رسید و شکل را بهتر و زودتر درست می کرد.  یعنی میشه حدس زد در ارتباطات روزانمون چقدر ممکنه بعضی چیزها رو خوب برداشت نکنیم. خیلی وقتها اصلا سوالی نمی کنیم فقط  بنا بر آنچه "تصور" می کنیم عمل می کنیم. طرف رو تار ومار می کنیم یا پیش خودمون در موردش قضاوت می کنیم بی خبر از آنکه اصلا منظور طرف چیز دیگری بوده است.

البته من دو تا نتیجه اخلاقی هم خودم گرفتم:                                                                   

Nothing is as simple as it seems

Anything that can go wrong will go wrong