یادگار: فست فود

۱۳۸۸ اسفند ۱۸, سه‌شنبه

فست فود

یکی از تفاوتهای ایران و بقیه دنیا عدم وجود فروشگاهها و رستورانهای زنجیره ایه. مثلا مک دونالد که یکی از ارزونترین رستورانهای فست فوده رو در نظر بگیرین. هر جایی که برین-واقعا هرجایی- در چند قدمیتون حتما یه دونه مک دونالد پیدا میشه. و مشخصه مهمش اینه که کیفیت غذاش همه جا یه جوره. شما اگه در هر مک دونالدی بگین "مک چیکن" یک جور ساندویچ تحویلتون میده با یک قیمت و با یک کیفیت. ایران که بودیم تعطیلات عید نوروز حتما با ماشین می رفتیم مسافرت. در بین راهها اگه بچه ها گرسنه میشدند واقعا جرات نمی کردیم از غذاهای رستورانهای بین راهی بخوریم. حتی اگر رستوران مطمئنی که بهمون معرفی شده بود پیدا می کردیم معلوم نبود بچه ها غذاشو دوست داشته باشند. درایران رستورانها طعم غذا و قیمت متفاوت دارند .همینطور یک پرس غذا هرجایی حجمش متفاوته. یک پرس غذا تو یک رستوران برای دو نفر کافیه و در یک رستوران یک نفر رو هم سیر نمی کنه.حالا که نزدیک عیده یاد این موضوع افتادم و فکر کردم اگه همین فست فودهای زنجیره ای در ایران هم بود چقدرزندگی آسون تر میشد.

۱۲ نظر:

Farhood Online گفت...: شکل و مزه ي بعضی از ساندويچ هاي مک دانلد تو اروپا با اينجا فرق ميکنه. اگه ندونی، سفارش ميدی ميره تو پاچه آدم p:; ۱۸ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۸:۱۷
مریم گفت...: فرهود آنلاین
:) جدی ؟ به هر حال همین که حتی تو یک کشور هم اندازه و مزه و قیمت یکسان باشه خیلی مهمه نه؟ تو ایران اول که آدم جرات نمی کنه از جایی که نمی شناسه ساندویچ بخره در ثانی اگه یک جایی خوب باشه فقط همون یک مغازه است دیگه جایی مثل اون پیدا نمیشه. تازه ممکنه کیفیت ساندویچ یه مغازه بعد از چند وقت تغییر کنه.; ۱۸ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۸:۵۲
ava گفت...: باهات موافقم.; ۱۹ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۰:۲۵
Farhood Online گفت...: Kaamelan dorost migi; ۱۹ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۶:۵۶
ناشناس گفت...: مرسي از جواب مريم خانوم
ايشالا كه امسال هم مث سالاي گذشته عيد خوبي داشته باشين همراه ساير ايرانيهاي كانادا. از اينجا به دوستاي خوبم كه كانادا هستن هم تبريك ميگم
ايمان صميمي; ۲۰ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۲:۲۰
ناشناس گفت...: hi, where are u now?
do u think finding a n apartment for rent in the midde of june is hard?
?
you write which college dormitory is good to rent in toronto??
do u think opening an account in RBC is better or Td
regarding trnasaction ,takhfif

?
thanks in advance; ۲۲ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۵:۱۰
محمد گفت...: من خودم تو پوشاک اصلا دنبال برند نیستم ولی تو خوراک خیلی دوست دارم غذاهای معروف و مشخص بخورم.
مثلا بستنیهای ایس پک یا بوف یا هایدا خوراکمه! هر کی هم بگه بوف کیفیتش بد شده ولی من بازم ترجیح میدم بوف بخورم تا یه مغازه ی بی نام و نشون! تو این سفر دبی هم 3 وعدش رو مک دونالد خوردم. عجب سیب زمینی سرخ کرده هایی و عجب بستنی هایی داشت!); ۲۲ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۵:۱۶
مریم گفت...: ناشناس
پارسال که ما تورنتو بودیم سنکا کالج(SENECA COLLEGE) سوییت مبله اجاره ای داشت.میتونین برای کوتاه مدت از اون سوییتها اجاره کنید. برای اینکه از قیمت اجاره خونه و آپارتمان مطلع بشین میتونین سایت www.viewit.com رو ببینید.
در مورد حساب بانکی ما اولش در بانک تی دی حساب باز کردیم . 1000 دلار مارو نگه داشته و اعتبار ویزامون رو هنوز از 700 دلار افزایش نداده .(الان دوسال میگذره). همسرم بعدا در بانک اسکوشیا حساب باز کرد5000 دلار ویزاش جاداره و چند تا مزیت دیگه هم داره مثلا هر خریدی که با ویزاش می کنه یه مقداری بهش بر میگرده. تی دی این امکان رو نداشت .همچنین اسکوشیا به راحتی5000دلار لاین آو کردیت داد در صورتی که تی دی نداد.

محمد عزیز
فرایز یا همون سیب زمینی سرخ کرده مک دونالد معروفه از همه جا بهتره:) من کلا فست فود نمی خورم.یعنی خیلی به ندرت.. ولی از اونایی هم نیستم که اصلا به بچه هاشون فست فود نمیدن. اگه مثلا موقع خرید بچه گرسنه بشه فست فود رو به بیسکویت براشون ترجیح میدم. و خیلی هم حساسم به اینکه متوجه بشم بچه الان گرسنه است.; ۲۲ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۶:۳۷
ناشناس گفت...: merci maryam khanoom
az nazar chargi ke mishi baraye transaction kodam bank bishtar charge mikonad

shoma fekr mikonid baraye rozhaye aval hostel khob bashad

agar hostel monaseb,amni mishenasid dar toronto lotfan benevisid
merci; ۲۲ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۸:۵۹
محمدرضا گفت...: مک دونالد رو که اجازه نمیدهن رسما بهش!

درسته استاندارد غذاهاشون تعریف شده ست ولی اینجوری مثل کشور ما خوبیش اینه که تنوع بالایی داره
و عدم اطمینان که همین هیچانش رو زیاد میکنه!!; ۲۳ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۶:۵۰
مریم گفت...: ناشناس
تعداد ترنزکشن مجانی که با هر دبیت کارت میشه انجام داد بستگی به پول اولیه ای داره که تو حساب گذاشتی (همون پولی که اونا نگهش داشتن!!) مثلا ما که 1000 دلار تو بانک تی دی گذاشتیم فکر کنم ماهی 10 تا ترنزکشن مجانی با دبیتمون می تونیم داشته باشیم.(شامل چک و..) اگه بخواهیم بیشتر داشته باشیم دقیقا یادم نیست 30 یا 50 سنت برای هر ترنزکشن باید پرداخت کنیم. تا اونجایی که میشه باید تعداد ترنزکشن رو کمتر کرد. البته این که میگم شامل ویزا نمیشه. ویزا کارت رو هرچی می خوای می تونی در طول ماه بکشی بابتش شارژ نمیشی. در مورد هتل اصلا نمی دونم چون ما تورنتو هتل نرفتیم.

من خیلی اطلاعات زیادی ندارم در زمینه های بانکی.. شما وقتی می خواهین تو بانک حساب باز کنید چندین مدل پلن بهتون ارائه میدن و کلی براتون صحبت می کنند. می تونین با چند تا بانک صحبت کنید.
محمدرضا عزیز
مک دونالد رو که می دونم. ولی کلا جای فروشگاههای زنجیره ای در ایران خیلی خالیه. به خاطر قیمت و کیفیت یکسان. خدماتشون واقعا عین همدیگه است حالا هرجا که باشند.آره کشور ما اند هیجانه:)); ۲۳ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۹:۲۳
ناشناس گفت...: merci maryam yadegar for your reply,
i think you found skilled worker job,?
?
that is nice
thanks bye; ۲۴ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۶:۳۰

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

کتابی که الان دارم می خونم

"جمعه های بارانی"

ناهید کبیری

آنها فکر می کردند همه کسانی که به خارج می روند و در کشورهای متمدن زندگی می کنند؛ الزاما روشنفکر و انسان و باشعور هستند! و حالا به این نتیجه رسیده اند که مرزها؛ تنها جنگ و پرچم می آفرینند نه انسان. انسان شدن به مرزو پرچم و جغرافیا و خاک ارتباطی ندارد. انسان شدن قلبی می خواهد به لطافت اطلسی هایی که در باغچه ی شب عید باز می شود و غیرتی که با عرق هزار رنج برای یک کف دست نان تازه به دست می آید و خیلی چیزهای دیگر...

"پاسخهای پائولو کوئیلو در مورد کتاب زهیر"

درست در زمانی که در زندگی ما همه چیز برنامه ریزی و سازماندهی شده به نظر می رسد؛ خطر همانجاست! چرا که چیزی که برنامه ریزی و نظم می خوانند در واقع داستانی است که برای ما گفته اند و نمی تواند به خودی خود دوام داشته باشد.

"فصل گمشده"

نویسنده: فریده خردمند

آدم بزرگها را به دلیل کودکی هاشان دوست دارم. یعنی کودکی های آدم بزرگها. نگاهشان که می کنم؛ رفتارها را که می بینم؛ کنجکاو دانستن کودکی هاشان می شوم.. کشف کودکی و کشف دوباره آنها.. همه آن آدم بزرگ ها که کنارمان زندگی می کردند و ما از آنها فاصله می گرفتیم تا دنیایی دیگر برای خودمان بسازیم.پنهان کاری و دنیای جدا از آنها؛ لذت و خوشی کودکانه مارا دو چندان می کرد.. و حالا در فصول غوطه می زنیم و دلمان برای آن روزها تنگ می شود. دلتنگ بوی صمیمی شب های تابستان. خیابانی با ردیف درختهای چنار و همسایه های آشنا.. حوض کوچک آبی رنگ که بعد از ظهرهای داغ در آن آب تنی می کردیم و فریاد عاصی بزرگتر ها برای دقایقی سکوت و آرامش..

"پیراهن آبی"

نویسنده: ناهید کبیری

این کتاب هم مجموعه داستان است و پاراگراف زیراز داستان" رستوران " که نامه های مهاجری به آمریکاست به دوستش سیمین در ایران و در آن دغدغه هایش را بیان می کند:

"از غربت پرسیده بودی.. چه بگویم؟ چگویه بگویم که چه غروبها...چه شبها... چه ابرها ... و چه بغضهایی دارد.. بغض هایی که آدم را گاه و بی گاه بی بهانه و با بهانه به گریه می اندازد. از خودت سوال می کنی وطن من کجاست؟ و آنوقت؛ از تاریک ترین دلتنگی ها در مثلا روشن ترین لحظاتش هم رهایی نداری.. با خودم می گویم روزی که برگردم ؛ آیا وطن من خواهد توانست به اندازه یک مشت ؛ تنها یک مشت از خاکش که بوی همه عشقهای گمشده دنیا را می دهد ؛ به من آرامش و خوشبختی بدهد؟ سیمین جان! تو که آنجایی؛ تو که بهارها روی سبزه هایش می نشینی و به کوه البرزش تکیه می زنی ؛ زیر بارانش خیس می شوی ؛ نانش را می خوری و ملافه هایت را در آفتابش خشک می کنی؛ سلام مرا هم .. سیمین جان سلام مرا هم به آن آب و خاک و آفتاب برسان! به او بگو حالا از این سوی دنیا می فهمم که ما چه انسانهای قانع و معصومی بودیم و تو قدرمان را ندانستی! بگو چه آسان می توانستیم خوشبختی را اگر به دستمان می دادی ؛ مثل یک تکه نان بربری داغ با اشتها گاز بزنیم.. خوشبختی مگر چه بود"

جمله های کتاب قبلی را می گذارم باشد! نمی دانم همه کسانی که اینجا می آیند آن را دیده اند یانه..شاید مجبور باشم مثل راننده اتوبوسها داد بکشم نبوووووود؟؟؟

"سهم من کو"

نویسنده: فاطمه رحمتی

داستان زنی است "کوپن" به دست که به دنبال پیدا کردن سهمیه کوپنش همه جا را زیر پا می گذارد. داستان کنایه از تلاش زنان در بدست آوردن حقوق اجتماعیشان است:

"شما به من گفتید مادر باش؛ خواهر باش؛ همسر باش در عصری که من اینقدر پیشرفت کرده ام؛ راحت رودست خوردم. حالا شما بگویید تک رو کیست؟ من یا شما؟ کی خودخواه است؟ من یا شما؟"

"جایی اسمی از من نیست . می خواستم با شما دستم توی یک کاسه باشد. اما اتحاد شما هم مثل همرنگی تان آبکی بود.یک دل داشتم اندازه دریا. می خواستم تا ته خط با شما باشم. اما مرا جا گذاشتید. یک روزی به خود آمدم دیدم آنقدر عقبم که ته صف شما هستم. همه رفته اند و اثری از من نمانده؛ حالا سرگردان دور از زمان و مکان دنبال کوپن 259 می گردم.."

۱۳۸۸ اسفند ۱۸, سه‌شنبه

فست فود

۱۲ نظر:

درباره من