یادگار: نرم نرمک می رسد اینک بهار

۱۳۸۹ اسفند ۲۹, یکشنبه

نرم نرمک می رسد اینک بهار

سال نو مبارک

سال 1390 رسید و ما در آستانه دهه جدید قرار گرفتیم. دهه نود! برای همه شما دوستان خوبم سال خیلی خوبی آرزو می کنم. سال 89 سال عجیبی بود برام. تجربه های استثنایی داشتم که شرحش بماند برای بعد...

توضیحات در مورد هفت سین: اینجا هر چی بزاری برای سبزه به شدت و سرعت و عین لوبیای سحر آمیز رشد می کنه. به نظرم بذر همه چیز مثلا اصلاح شده یا یه کاریش کرده اند که زود رشد کنه. این سبزه در عرض چند روز همچی بلند شده بود که دیدم حتما باید بزارمش یه جای خنک تر. خلاصه سبزه ای که گذاشته بودم رو سر لباسشویی که جایی است که از توی خونه خنک تره با روشن شدن لباسشویی تکون خورده بود و افتاده بود پایین . صحنه فجیعی بود سبزه ای که برعکس افتاده و له شده :( بعد از وسطش تونستم اینقدر سبزه رو دوباره احیا کنم بزارمش اینجا. برای همینه که سبزمون شده عین کپر بی صاحاب.

۱۴ نظر:

Unknown گفت...: این نظر توسط نویسنده حذف شده است.; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۰:۱۰
امی گفت...: مریم جان من ظاهراً سریع تر از گوگل ریدرم اومدم وبلاگتون، چون هنوز آپ شدن وبلاگتون رو برام نشون نمی ده! سرعت عمل رو دارین؟!
چه سفره هفت سین زیبایی چیدید، کاملاً حال و هوای بهار رو به خونه تون آورده، اون سبزه تازه نصف سبزی اصلیه؟! بابا دست مریزاد!
پیشاپیش سال نو رو بهتون تبریک می گم و صمیمانه آرزو می کنم در سال جدید سلامتی و رضایت و سعادت و موفقیت در درس و ... باز هم نصیبتون بشه و یکی از بهترین سال های زندگیتون رو در پیش رو داشته باشید.
راستی اون نظری که حذف شد مال من بود، یعنی همین کامنت بود اما چون یادم رفته بود اسمم رو بذارم حذفش کردم و بعد دوباره اینجا همون رو کپی کردم.; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۰:۱۴
مریم گفت...: ممنونم امی جان
فدات شم که اینقدر با معرفتی:)
منم برای تو و همسر نازنین روزهای خیلی خوب و پر نشاط و عشق آرزو می کنم و امیدوارم خداوند هر چه که بهتر است بر سر راهتون قرار بده.
در مورد سبزه... اگه می دیدی چه سبزه خوبی شده بود. توس سینی گرد درست کرده بودم. اصلا باور کردنی نیست چطور اون با حرکت لباسشویی پرت شده بود پایین...; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۰:۲۶
ناشناس گفت...: Dokhtar amoo ,
Eydet moabark, ishal keh saleh khaily khoobi bashe bara shoma. Masha yechagdr ham khosh salighe hastin, hasft sine shoma khaily ba salighe va zibast.
Roozhatoon hame ziba va bahari bashe.

Regards
Reza-BC; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۲:۳۴
غزلک گفت...: سال نو شما مبارک،هفت سینم خیلی خوشگله; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۳:۴۵
رز گفت...: مریم جان سال خوبی را برات ارزو میکنم .
هفت سین خوشگلی داری!; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۴:۴۰
مریم گفت...: رضا جان پسر عموی نازنین
ممنونم:) عید شما هم مبارک. چشمتون قشنگ میبینه. (پسر عمو شما از من تعریف نکنی پس کی تعریف کنه:) امیدوارم سال خوبی برای همگی باشه.

غزلک جان غزلک
سال نو شما هم مبارک و ممنونم عزیزم.

رز گل بانو
مرسی. فدات شم لطف داری. امیدوارم سال خوبی برای همه باشه.; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۵:۰۵
shadi گفت...: salam maryam joon sale noton mobarak.baratooon behtarin chizharo az khoda mikham,ishala sale por az shadi va salamati va movafaghiata va aramesh dashte bashid.; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۸:۳۴
امیر حسین گفت...: سال نو مبارک ! ایشالا سال خوبی در پیش داشته باشین; ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۲۰:۳۷
از دیار نجف آباد گفت...: به به
سلیقه و حوصله را ببین... دستتون درست. ماشاالله که چه پرحوصله؟ البته داشتن دوتا دخمل توی خونه هم بی تاثیر نیستا... میدونم که میخوای بگی دست به دلت نذارم و دریغ از یه ذرّه کمک اونا....آخه خودم هم توی خونه مثل دختراتو دارم.

بهرحال اگر که دیوان با تعبییر فال حافظ برایم آشنا نباشد؛ خوب به یاد دارم که سفره ی هفت سین پارسالتان را کنار دیواری چیده بودید و همین سفره ی سنتی ایرونی با اون نقش کاجهای سرکجش (بوته جــِقه) در پشت زمینه ی هفت سین، خاطره ساز ذهن من شد و باز امسال!

دمتون گرم که سنتهای فرهنگی و ایرونی رو هنوز زنده میدارید و به فرزندانتون آموزش میدید. آرزو میکنم که روزگارتان به زیبایی گــُل امــا عمر خوشبخی هایتان به بلندای کشهکشانها باشد. درآخر بجای تبریک تکراری این روزها:

«ایام را از شما مبارکباد
ایام می آیند تا برشما مبارک شوند
مبارک شمایید...» مقالات شمس تبریزی

درود و دوصد بدرود... ارادتمند حمید; ۱ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۱۰:۰۵
sharifeh گفت...: چه دعایی کنمت بهتر از این:
خنده ات از ته دل ، گریه ات از سر شوق ، روزگارت همه شاد سفره ات رنگارنگ و
تنی سالم و شاد ..... که بخندی همه عمر,,,,,,عیدت مبارک مریم جون; ۱ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۲۳:۵۵
Nastaran گفت...: Maryam jan , eidet mobarak. ba arezouye sali sarshar az shadi va movaffaghiat. 7seenet ham kheyli khoshkele....shad bashi hamishe; ۲ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۲۰:۳۵
ava گفت...: kheili khoshgele!
eydet mobarak maryam jan.; ۴ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۶:۴۶
مریم گفت...: شادی جان
ممنونم سال نو شما هم مبارک باشه. منم برای تو سال خیلی خوبی آرزو می کنم.

امیرحسین عزیز
سال نو مبارک. سال خوبی در پیش رو داشته باشین.

آقا حمید عزیز
چه خوب یادتونه. درسته این بقچه یادگاری مامان با این بته جقه هاش فقط عید تا عید بیرون میاد برای سفره هفت سین. دخترهای شما هم تو خونه کمک نمی کنند؟ من که واقعا برای آینده اینا نگرانم!

شیرین نازنین
دوست گل خودم. چقدر دعاهات چسبید خواهر
:) ممنونم. منم متقابلا همین آرزوها رو برای تو عزیز دارم.

نسترن عزیز
سال نو مبارک..امیدوارم سال خیلی خوبی برای همگی باشه.قربان تو

آوا جونم
کی خوشگله؟ منو گفتی یعنی الان(آیکون آدم فرصت طلب خود شیفته:)) عید شما و وروجک و همسر گرامی هم مبارک باشه.; ۵ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۲۰:۴۲

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

کتابی که الان دارم می خونم

"جمعه های بارانی"

ناهید کبیری

آنها فکر می کردند همه کسانی که به خارج می روند و در کشورهای متمدن زندگی می کنند؛ الزاما روشنفکر و انسان و باشعور هستند! و حالا به این نتیجه رسیده اند که مرزها؛ تنها جنگ و پرچم می آفرینند نه انسان. انسان شدن به مرزو پرچم و جغرافیا و خاک ارتباطی ندارد. انسان شدن قلبی می خواهد به لطافت اطلسی هایی که در باغچه ی شب عید باز می شود و غیرتی که با عرق هزار رنج برای یک کف دست نان تازه به دست می آید و خیلی چیزهای دیگر...

"پاسخهای پائولو کوئیلو در مورد کتاب زهیر"

درست در زمانی که در زندگی ما همه چیز برنامه ریزی و سازماندهی شده به نظر می رسد؛ خطر همانجاست! چرا که چیزی که برنامه ریزی و نظم می خوانند در واقع داستانی است که برای ما گفته اند و نمی تواند به خودی خود دوام داشته باشد.

"فصل گمشده"

نویسنده: فریده خردمند

آدم بزرگها را به دلیل کودکی هاشان دوست دارم. یعنی کودکی های آدم بزرگها. نگاهشان که می کنم؛ رفتارها را که می بینم؛ کنجکاو دانستن کودکی هاشان می شوم.. کشف کودکی و کشف دوباره آنها.. همه آن آدم بزرگ ها که کنارمان زندگی می کردند و ما از آنها فاصله می گرفتیم تا دنیایی دیگر برای خودمان بسازیم.پنهان کاری و دنیای جدا از آنها؛ لذت و خوشی کودکانه مارا دو چندان می کرد.. و حالا در فصول غوطه می زنیم و دلمان برای آن روزها تنگ می شود. دلتنگ بوی صمیمی شب های تابستان. خیابانی با ردیف درختهای چنار و همسایه های آشنا.. حوض کوچک آبی رنگ که بعد از ظهرهای داغ در آن آب تنی می کردیم و فریاد عاصی بزرگتر ها برای دقایقی سکوت و آرامش..

"پیراهن آبی"

نویسنده: ناهید کبیری

این کتاب هم مجموعه داستان است و پاراگراف زیراز داستان" رستوران " که نامه های مهاجری به آمریکاست به دوستش سیمین در ایران و در آن دغدغه هایش را بیان می کند:

"از غربت پرسیده بودی.. چه بگویم؟ چگویه بگویم که چه غروبها...چه شبها... چه ابرها ... و چه بغضهایی دارد.. بغض هایی که آدم را گاه و بی گاه بی بهانه و با بهانه به گریه می اندازد. از خودت سوال می کنی وطن من کجاست؟ و آنوقت؛ از تاریک ترین دلتنگی ها در مثلا روشن ترین لحظاتش هم رهایی نداری.. با خودم می گویم روزی که برگردم ؛ آیا وطن من خواهد توانست به اندازه یک مشت ؛ تنها یک مشت از خاکش که بوی همه عشقهای گمشده دنیا را می دهد ؛ به من آرامش و خوشبختی بدهد؟ سیمین جان! تو که آنجایی؛ تو که بهارها روی سبزه هایش می نشینی و به کوه البرزش تکیه می زنی ؛ زیر بارانش خیس می شوی ؛ نانش را می خوری و ملافه هایت را در آفتابش خشک می کنی؛ سلام مرا هم .. سیمین جان سلام مرا هم به آن آب و خاک و آفتاب برسان! به او بگو حالا از این سوی دنیا می فهمم که ما چه انسانهای قانع و معصومی بودیم و تو قدرمان را ندانستی! بگو چه آسان می توانستیم خوشبختی را اگر به دستمان می دادی ؛ مثل یک تکه نان بربری داغ با اشتها گاز بزنیم.. خوشبختی مگر چه بود"

جمله های کتاب قبلی را می گذارم باشد! نمی دانم همه کسانی که اینجا می آیند آن را دیده اند یانه..شاید مجبور باشم مثل راننده اتوبوسها داد بکشم نبوووووود؟؟؟

"سهم من کو"

نویسنده: فاطمه رحمتی

داستان زنی است "کوپن" به دست که به دنبال پیدا کردن سهمیه کوپنش همه جا را زیر پا می گذارد. داستان کنایه از تلاش زنان در بدست آوردن حقوق اجتماعیشان است:

"شما به من گفتید مادر باش؛ خواهر باش؛ همسر باش در عصری که من اینقدر پیشرفت کرده ام؛ راحت رودست خوردم. حالا شما بگویید تک رو کیست؟ من یا شما؟ کی خودخواه است؟ من یا شما؟"

"جایی اسمی از من نیست . می خواستم با شما دستم توی یک کاسه باشد. اما اتحاد شما هم مثل همرنگی تان آبکی بود.یک دل داشتم اندازه دریا. می خواستم تا ته خط با شما باشم. اما مرا جا گذاشتید. یک روزی به خود آمدم دیدم آنقدر عقبم که ته صف شما هستم. همه رفته اند و اثری از من نمانده؛ حالا سرگردان دور از زمان و مکان دنبال کوپن 259 می گردم.."

۱۳۸۹ اسفند ۲۹, یکشنبه

نرم نرمک می رسد اینک بهار

۱۴ نظر:

درباره من