با زندگی کم دغدغه و آروم اینجا احتمالا تا چند سال دیگه به آدم حال به هم زن و فقط به فکر خودی تبدیل خواهم شد که بزرگترین دغدغه اش  فقط خوردن هر چه بیشترمیوه های ارگانیک یا پیدا کردن کرمهای دور چشم بهتره و هر چه بیشتر سعی می کنه از چیزهایی که این آرامش را به هم بزند دوری کند مبادا ناراحت شود!!!

چند روز پیش که شوهرجان با دیدن خبر سقوط هواپیما به روی پایش کوبید که ای وااای... یه هواپیمای دیگه!! ملتمسانه گفتم نگو! خواهش می کنم هیچی نگو... نمی خوام ببینم و بشنوم... حتی دلم نخواست چیزی در موردش بنویسم از گفتنش - شایدبه خاطر اینکه خودم را ناراحت نکنم -حذر کردم. ولی بعد از چند روز به هر حال من هم خونهای ریخته شده روی برفها را و هواپیمای در هم شکسته را و قربانیان حادثه را و آن بچه یک ماهه که در آغوش پدرش از سرما خشک شده بود را دیدم.

حالت تهوع گرفتم . حالم بده خیلی بد....