یادگار: اوباما

۱۳۸۷ اسفند ۱, پنجشنبه

اوباما

امروز نوزدهم فوریه باراک اوباما به کانادا اومد این اولین سفرخارجی پرزیدنت جدید یونایتد استیته .

همونطور که می دونین عمده نفت کانادا از طریق ماسه های نفتی(oil sand) واقع در شمال استان آلبرتا تولید میشه ولی اوباما در این سفربا آلوده ساز خواندن این صنعت خواستارتغییراتی درجهت ارتقا تکنولوژی استخراج نفت شد.

این در حالی است که صنعت نفت آلبرتا در نظر داشت ظرف ده سال آینده تولید خودشو از 1.3 میلیون بشکه در روزبه 3.5 میلیون بشکه در روز برسونه.

جهت اطلاعات بیشتر می تونین به لینک زیر مراجعه کنید.

http://www.nationalpost.com/news/story.html?id=610810

۶ نظر:

ناشناس گفت...: Big brother in canada!!nice; ۳ اسفند ۱۳۸۷ ساعت ۱:۳۱
ناشناس گفت...: چه عکسی! ava; ۳ اسفند ۱۳۸۷ ساعت ۱۸:۰۹
ناشناس گفت...: ميشه يك كم راجع به اين oil sand توضيح بدي يعني از ماسه ، نفت ميگيرند؟؟؟; ۴ اسفند ۱۳۸۷ ساعت ۲۱:۲۴
Unknown گفت...: salaam omidvaram khoobo khosho saalem bashin..avalin bare weblogetoono mikhoonam..jaaleb bood ..khoob o garm minevisin..ye joorae doost daram baatoon dar ertebaat basham.
man zahra hastam.. va dar yek sherkate hamlonaghle international kaar mikonam hamsaram ham modire ye sherkate naftie khosoosie..2 ta bache ham daram.baa vakil gharadad bastim b va g va madareko jahate ersal amade kardim ke khordim be bohrane eghtesadi barkhord kardim!.mordadam moondam che konam..az ye taraf pesaram esraar be mohajerat dare az ye taraf khodam badam nemiyad ye zendegie jadidi tajrobe konam va az tarafaye dige inja ham man va ham hamsaram shogle khoobi darim va hamsaram kami baa bimeili inkaro dare vase khaatere maa mikone!..moondam che konam hamsaram foghe lisance hesabdarieo hesaabi too karesh mojarabo ba sabegheye aali to karesh..va midoonam bacheye zernagie..amma gahi be avaghebe esraram be mohajerat ke fekr mikonam mitarsam..albate motaghedam adam bayad risk kone va dar risk ehtemale shekast ham hast ghablan mohajerat risk dasht va alaan bishtar.. koli inerneto weblogaye mokhtalefo ziro roo mikonam ke bebinam oonja che khabare..aya mishe va miarze vase mohajerat be oonjaa esraar konam yaa na ashe dahan sozi nist?kheili az khoobihao badihash khoondamo shenidam..amma dost daram ye baar delsoozane..sadeghane..khaharane be man begi aya moghayati hast ke biaim yaa na>?!albate inam begam ke age biaim va hat bad az 6 maah ya yek saal bargardim iran chizio az dast nadadimo khooneo zendegimoono darim faghat momkene karemoono az dast bedim albate gharare ke yeksaali age shod morakhasie bedoone hoghoogh begirim..albate adamae hastim ke paye risk kardanemoon ham mimoonim vali mikha bedoonam hanooz forasti vase kaar peyda mishe yaa baa in hame bikari eshtebahe mahze oomadanemoon?sareto dard aavordam..bebakhshid montazere javabetoon mimoonam..yaa hamin jaa ya be adrese emailam...mehr1st@yahoo.com
yadam raft begam khodam ham lsance commercial management khoondam..
az ashnae baa shoma ham khoshhalam.. khodanegahdar; ۷ اسفند ۱۳۸۷ ساعت ۰:۳۰
Unknown گفت...: salaam matalebeto khoondam khoobo garm minevisi..az ashnae bahatoon khoshhalam.. man vase mohajerat eghdam kardam ye khanevadeye 4 nafare hmsaram foghe lisance hesadari khodam ham lisace modiriyate bazargani.. be esrare pesaram va be khatere tajrobeye ye zendegie jadid inkaro kardim.. midoonam mohajerat riske mma sadeghaneo khaharane behem begoo oonja oomdan dar in sharayet salaah hast yaa na?atrafet chi migzare..zendegitoon ahate yaa daghdagheye fardaha aziyatetoon mikone..mitoonam montazere javabetoon basham?rastesh man kheili az ma,aayebo mahasene mohajerat khoondam vali mikham az zaboone shoma ke matalebeton be delam neshast beshnavam..kaar peyda mishe ye too hameye asnaf bikari hojoom avorde? montazeretoon hastam..mersi khodanegadar; ۷ اسفند ۱۳۸۷ ساعت ۰:۳۶
مریم گفت...: سلام به بیتا
براتون ایمیل دادم امیدوارم جواب سوالاتون رو بگیرین; ۷ اسفند ۱۳۸۷ ساعت ۱۱:۳۸

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

کتابی که الان دارم می خونم

"جمعه های بارانی"

ناهید کبیری

آنها فکر می کردند همه کسانی که به خارج می روند و در کشورهای متمدن زندگی می کنند؛ الزاما روشنفکر و انسان و باشعور هستند! و حالا به این نتیجه رسیده اند که مرزها؛ تنها جنگ و پرچم می آفرینند نه انسان. انسان شدن به مرزو پرچم و جغرافیا و خاک ارتباطی ندارد. انسان شدن قلبی می خواهد به لطافت اطلسی هایی که در باغچه ی شب عید باز می شود و غیرتی که با عرق هزار رنج برای یک کف دست نان تازه به دست می آید و خیلی چیزهای دیگر...

"پاسخهای پائولو کوئیلو در مورد کتاب زهیر"

درست در زمانی که در زندگی ما همه چیز برنامه ریزی و سازماندهی شده به نظر می رسد؛ خطر همانجاست! چرا که چیزی که برنامه ریزی و نظم می خوانند در واقع داستانی است که برای ما گفته اند و نمی تواند به خودی خود دوام داشته باشد.

"فصل گمشده"

نویسنده: فریده خردمند

آدم بزرگها را به دلیل کودکی هاشان دوست دارم. یعنی کودکی های آدم بزرگها. نگاهشان که می کنم؛ رفتارها را که می بینم؛ کنجکاو دانستن کودکی هاشان می شوم.. کشف کودکی و کشف دوباره آنها.. همه آن آدم بزرگ ها که کنارمان زندگی می کردند و ما از آنها فاصله می گرفتیم تا دنیایی دیگر برای خودمان بسازیم.پنهان کاری و دنیای جدا از آنها؛ لذت و خوشی کودکانه مارا دو چندان می کرد.. و حالا در فصول غوطه می زنیم و دلمان برای آن روزها تنگ می شود. دلتنگ بوی صمیمی شب های تابستان. خیابانی با ردیف درختهای چنار و همسایه های آشنا.. حوض کوچک آبی رنگ که بعد از ظهرهای داغ در آن آب تنی می کردیم و فریاد عاصی بزرگتر ها برای دقایقی سکوت و آرامش..

"پیراهن آبی"

نویسنده: ناهید کبیری

این کتاب هم مجموعه داستان است و پاراگراف زیراز داستان" رستوران " که نامه های مهاجری به آمریکاست به دوستش سیمین در ایران و در آن دغدغه هایش را بیان می کند:

"از غربت پرسیده بودی.. چه بگویم؟ چگویه بگویم که چه غروبها...چه شبها... چه ابرها ... و چه بغضهایی دارد.. بغض هایی که آدم را گاه و بی گاه بی بهانه و با بهانه به گریه می اندازد. از خودت سوال می کنی وطن من کجاست؟ و آنوقت؛ از تاریک ترین دلتنگی ها در مثلا روشن ترین لحظاتش هم رهایی نداری.. با خودم می گویم روزی که برگردم ؛ آیا وطن من خواهد توانست به اندازه یک مشت ؛ تنها یک مشت از خاکش که بوی همه عشقهای گمشده دنیا را می دهد ؛ به من آرامش و خوشبختی بدهد؟ سیمین جان! تو که آنجایی؛ تو که بهارها روی سبزه هایش می نشینی و به کوه البرزش تکیه می زنی ؛ زیر بارانش خیس می شوی ؛ نانش را می خوری و ملافه هایت را در آفتابش خشک می کنی؛ سلام مرا هم .. سیمین جان سلام مرا هم به آن آب و خاک و آفتاب برسان! به او بگو حالا از این سوی دنیا می فهمم که ما چه انسانهای قانع و معصومی بودیم و تو قدرمان را ندانستی! بگو چه آسان می توانستیم خوشبختی را اگر به دستمان می دادی ؛ مثل یک تکه نان بربری داغ با اشتها گاز بزنیم.. خوشبختی مگر چه بود"

جمله های کتاب قبلی را می گذارم باشد! نمی دانم همه کسانی که اینجا می آیند آن را دیده اند یانه..شاید مجبور باشم مثل راننده اتوبوسها داد بکشم نبوووووود؟؟؟

"سهم من کو"

نویسنده: فاطمه رحمتی

داستان زنی است "کوپن" به دست که به دنبال پیدا کردن سهمیه کوپنش همه جا را زیر پا می گذارد. داستان کنایه از تلاش زنان در بدست آوردن حقوق اجتماعیشان است:

"شما به من گفتید مادر باش؛ خواهر باش؛ همسر باش در عصری که من اینقدر پیشرفت کرده ام؛ راحت رودست خوردم. حالا شما بگویید تک رو کیست؟ من یا شما؟ کی خودخواه است؟ من یا شما؟"

"جایی اسمی از من نیست . می خواستم با شما دستم توی یک کاسه باشد. اما اتحاد شما هم مثل همرنگی تان آبکی بود.یک دل داشتم اندازه دریا. می خواستم تا ته خط با شما باشم. اما مرا جا گذاشتید. یک روزی به خود آمدم دیدم آنقدر عقبم که ته صف شما هستم. همه رفته اند و اثری از من نمانده؛ حالا سرگردان دور از زمان و مکان دنبال کوپن 259 می گردم.."

۱۳۸۷ اسفند ۱, پنجشنبه

اوباما

۶ نظر:

درباره من