یادگار: موقعیتهای کاری

۱۳۸۷ بهمن ۳, پنجشنبه

موقعیتهای کاری

جمعیت این شهری که ما اومدیم 64640 نفردر شهر و 79810 نفر در شهرستانهای اطرافه که جمعا میشه فقط 144450 نفر! حالا با این جمعیت فکر می کنید چند تا شرکت اینجا مشغول کار باشند؟ حدس بزنید 10 تا؟ 20 تا؟ نخیر برو بالا100 تا نه گفتم که برو بالا...اینجا دقیقا 1275 شرکت در زمینه های نفت و گاز طبیعی وساختمان سازی و محیط زیست و جنگلداری وتوریسم واقتصاد وبهداشت و پزشکی وآموزش و مواد غذایی و کارهای خدماتی دارند فعالیت می کنن که بزرگترینشون شرکتهای Syncrude وSuncor Energy که فعالیتشون در زمینه نفت و گازه.

(حالا مقایسه بکنید با یه شهری با این جمعیت نه 10 برابر این جمعیت در ایران ببینید چرابه اینجا می گن یه کشور صنعتی !)
لیست تمام شرکتها با آدرس وتلفن و وب سایتشون رو در لینک زیر می تونید ببینید:

http://www.fortmcmurrayonline.com/directory/addcompany.aspx

۱۰ نظر:

ناشناس گفت...: سلام مريم جان.
ممنون از اطلاعاتت ولي من ميخواستم بدونم رشته من كامپيوتر هست آيا بيزنس اونجا كاري هست براش يا نه؟ ممنون ميشم راهنماييم كني; ۳ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۱۳:۱۲
مریم گفت...: فکر می کنم اگه وبسایت شرکتها روببینی بد نباشه مثلا مهندس شبکه رو هر شرکتی با هر زمینه کاری احتمالا لازم داره .; ۳ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۱۴:۰۰
ناشناس گفت...: قبل از هر چيزي بايد تشكر كنم از اينكه به زحمت افتادي و اطلاعات رو براي همه فرستادي
و درنهايت بد نيست يه تكري هم از كسي كه موضوع جديد رو بهت القا كرد داشته باشي :)

حتما منميرم مطالعه ميكنم; ۵ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۱۳:۲۲
ناشناس گفت...: مریم جان
آیا دوره های زبانی که برداشتی بابتش شهریه دادی و چقدر است از طرفی چه سطح زبانی لازمه و دوره ها چه مدته است ؟
مرسی به خاطر هر اطلاع و هر مورد جدیدی که میگذاری و البته واقعا" همه چیز اونجا اینقدر راحته مثل گرفتن خانه از تورنتو ، ثبت نام بچه ها و ... ؟
با تشکر
شبنم; ۵ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۲۱:۳۳
مریم گفت...: شبنم عزیز:
این دوره های زبان برای من که تازه وارد هستم مجانی بود و جزو دوره های ESLمحسوب میشه که دولت برای تازه واردین شهریه شو میده اگه تازه وارد نبودم برای هر درس 600 تا 800 دلار باید می دادم طول دوره اش یک ترم یعنی 12 هفته س . خونه رو شرکتی که شوهرمو استخدام کرد برامون اجاره کرد ولی ثبت نام بچه ها کاری نداره فقط کارت واکسیناسیون و مدرکی مبنی بر سن بچه ها (مثل کارت اقامت) لازمه.
اگر اطلاعاتی لازم داشتی حتما بگو تا اونجایی که بدونم حتما در اختیارت خواهم گذاشت.; ۶ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۱۵:۲۲
مریم گفت...: راستی در مورد سطح زبان باید بگم همون اول که میای باید بری YMCAوتعیین سطح زبان کنی که بهش میگن CLB)Canadian Language Bench Mark)و همه مهارتها را می سنجند که شامل Reading ,Writing,Speaking,Listeningمیشه و بالاترین نمره اش 8
اونجا سطح زبانتو تعیین می کنن و می تونی بعد از اون در کلاسهای زبان شرکت کنی اگه بخوای بری کالج درس برداری حداقل باید 6 داشته باشی.; ۶ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۱۵:۲۷
ناشناس گفت...: مریم جان ممنون از محبتت
راستشو بخوای ما الآن توی 49 ماه از تشکیل پرونده هستیم و بصورت نیروی متخصص ( و بدون وکیل ) اقدام کردیم گرچه هنوز نامه ای نیومده ونتیجه نهایی هم معلوم نیست ولی همانطور که گفتم هر موردی را که بهش اشاره میکنی برام دنیایی ارزش داره خصوصا که سنمون هم بالاست و بچه دبیرستانی داریم و از آلان باید روی استان مورد نظر بیشتر دقت کنیم که هم کار برای ما و هم دانشگاه (برای دخترم ) موجود باشه در هر صورت بازم مرسی برای وقتی که میگذاری و جواب کاملی که دادی امیدوارم که کار دلخواهت را بتونی پیدا کنی وخودت و اعضای خانواده ات همیشه شاد و سلامت باشید.
شبنم; ۷ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۱:۲۶
Unknown گفت...: mamnoon ke sar zadi .man ham shoma ro link mikonam.
barat arezooye movaffaghiat daram.
avayemohajer; ۷ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۸:۰۸
Unknown گفت...: mamnoon azizam .
man ham shoma ro link mikonam.
barat arezooye movaffaghiat daram.; ۷ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۸:۱۱
ناشناس گفت...: سلام به مريم جان
نشد كه هر چي ميايم آپديت نكردي!!
راجع به مغازه ها خريدايي كه كردي- محيط اونجا فرقش با تورنتو اينا برامون بنويس.ممنون منتظريم نكنه كالج وقت آزاد برات نميذاره؟; ۷ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۸:۲۰

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

کتابی که الان دارم می خونم

"جمعه های بارانی"

ناهید کبیری

آنها فکر می کردند همه کسانی که به خارج می روند و در کشورهای متمدن زندگی می کنند؛ الزاما روشنفکر و انسان و باشعور هستند! و حالا به این نتیجه رسیده اند که مرزها؛ تنها جنگ و پرچم می آفرینند نه انسان. انسان شدن به مرزو پرچم و جغرافیا و خاک ارتباطی ندارد. انسان شدن قلبی می خواهد به لطافت اطلسی هایی که در باغچه ی شب عید باز می شود و غیرتی که با عرق هزار رنج برای یک کف دست نان تازه به دست می آید و خیلی چیزهای دیگر...

"پاسخهای پائولو کوئیلو در مورد کتاب زهیر"

درست در زمانی که در زندگی ما همه چیز برنامه ریزی و سازماندهی شده به نظر می رسد؛ خطر همانجاست! چرا که چیزی که برنامه ریزی و نظم می خوانند در واقع داستانی است که برای ما گفته اند و نمی تواند به خودی خود دوام داشته باشد.

"فصل گمشده"

نویسنده: فریده خردمند

آدم بزرگها را به دلیل کودکی هاشان دوست دارم. یعنی کودکی های آدم بزرگها. نگاهشان که می کنم؛ رفتارها را که می بینم؛ کنجکاو دانستن کودکی هاشان می شوم.. کشف کودکی و کشف دوباره آنها.. همه آن آدم بزرگ ها که کنارمان زندگی می کردند و ما از آنها فاصله می گرفتیم تا دنیایی دیگر برای خودمان بسازیم.پنهان کاری و دنیای جدا از آنها؛ لذت و خوشی کودکانه مارا دو چندان می کرد.. و حالا در فصول غوطه می زنیم و دلمان برای آن روزها تنگ می شود. دلتنگ بوی صمیمی شب های تابستان. خیابانی با ردیف درختهای چنار و همسایه های آشنا.. حوض کوچک آبی رنگ که بعد از ظهرهای داغ در آن آب تنی می کردیم و فریاد عاصی بزرگتر ها برای دقایقی سکوت و آرامش..

"پیراهن آبی"

نویسنده: ناهید کبیری

این کتاب هم مجموعه داستان است و پاراگراف زیراز داستان" رستوران " که نامه های مهاجری به آمریکاست به دوستش سیمین در ایران و در آن دغدغه هایش را بیان می کند:

"از غربت پرسیده بودی.. چه بگویم؟ چگویه بگویم که چه غروبها...چه شبها... چه ابرها ... و چه بغضهایی دارد.. بغض هایی که آدم را گاه و بی گاه بی بهانه و با بهانه به گریه می اندازد. از خودت سوال می کنی وطن من کجاست؟ و آنوقت؛ از تاریک ترین دلتنگی ها در مثلا روشن ترین لحظاتش هم رهایی نداری.. با خودم می گویم روزی که برگردم ؛ آیا وطن من خواهد توانست به اندازه یک مشت ؛ تنها یک مشت از خاکش که بوی همه عشقهای گمشده دنیا را می دهد ؛ به من آرامش و خوشبختی بدهد؟ سیمین جان! تو که آنجایی؛ تو که بهارها روی سبزه هایش می نشینی و به کوه البرزش تکیه می زنی ؛ زیر بارانش خیس می شوی ؛ نانش را می خوری و ملافه هایت را در آفتابش خشک می کنی؛ سلام مرا هم .. سیمین جان سلام مرا هم به آن آب و خاک و آفتاب برسان! به او بگو حالا از این سوی دنیا می فهمم که ما چه انسانهای قانع و معصومی بودیم و تو قدرمان را ندانستی! بگو چه آسان می توانستیم خوشبختی را اگر به دستمان می دادی ؛ مثل یک تکه نان بربری داغ با اشتها گاز بزنیم.. خوشبختی مگر چه بود"

جمله های کتاب قبلی را می گذارم باشد! نمی دانم همه کسانی که اینجا می آیند آن را دیده اند یانه..شاید مجبور باشم مثل راننده اتوبوسها داد بکشم نبوووووود؟؟؟

"سهم من کو"

نویسنده: فاطمه رحمتی

داستان زنی است "کوپن" به دست که به دنبال پیدا کردن سهمیه کوپنش همه جا را زیر پا می گذارد. داستان کنایه از تلاش زنان در بدست آوردن حقوق اجتماعیشان است:

"شما به من گفتید مادر باش؛ خواهر باش؛ همسر باش در عصری که من اینقدر پیشرفت کرده ام؛ راحت رودست خوردم. حالا شما بگویید تک رو کیست؟ من یا شما؟ کی خودخواه است؟ من یا شما؟"

"جایی اسمی از من نیست . می خواستم با شما دستم توی یک کاسه باشد. اما اتحاد شما هم مثل همرنگی تان آبکی بود.یک دل داشتم اندازه دریا. می خواستم تا ته خط با شما باشم. اما مرا جا گذاشتید. یک روزی به خود آمدم دیدم آنقدر عقبم که ته صف شما هستم. همه رفته اند و اثری از من نمانده؛ حالا سرگردان دور از زمان و مکان دنبال کوپن 259 می گردم.."

۱۳۸۷ بهمن ۳, پنجشنبه

موقعیتهای کاری

۱۰ نظر:

درباره من