یادگار: آلبرتا

۱۳۸۷ دی ۲۲, یکشنبه

آلبرتا

این پست رومی خوام در مورد استان آلبرتا بنویسم که بدونین کجا داریم میریم:

آلبرتا در غرب کانادا قرار گرفته وهمسایه استانهای ساسکاچوان در شرق ،بریتیش کلمبیا در غرب و نورت وست تریتوری در شماله و جنوبش هم که شیطان بزرگ یعنی یونایتد استیته.

مساحتش 661,848 کیلومتر مربعه که میشه حدود 40% مساحت ایران یا 20% بزرگتر از فرانسه حالا جمعیتش چقدر؟ فقط 3،500،000 نفر البته پیش بینی میشه به کمک فرصت های شغلی ایجاد شده جمعیتش افزایش پیدا کنه.

مرکزش ادمونتون و بزرگترین شهرش کلگری زبونشون هم انگلیسیه.

این استان مرکز نفت و گاز کاناداست و میزان ذخایر نفتش بعد از عربستان سعودی رتبه دوم رو در جهان داره! جالب اینجاست در کانادا نفت و گاز ملی نیست به همین دلیل این استان درواقع متمول ترین استان کانادا و دارای سطح بالای زندگی است و متوسط در آمد خانواده ها حدود 61000 دلار در ساله که بالاترین متوسط درآمد در تمام استانهای کاناداست ومالیات بر درآمد این استان با توجه به وجود منابع طبیعی سرشار کمترین مقدار مالیات در کانادا می باشد.

طبیعتش هم به خاطر رشته کوه راکی کوهستانی و جنگلیه .

سعی می کنم چیزهایی که برام پیش میاد و ممکنه برای شما هم جالب یا قابل استفاده باشه در پستهای بعدی بنویسم.

۷ نظر:

ناشناس گفت...: با سپاس از وبلاگ خوبتون، من هم یک وبلاگ در خصوص مهاجرت تاسیس کردم :

come2canada.wordpress.com

ممنون میشم من رو add کنید

موفق باشید; ۲۳ دی ۱۳۸۷ ساعت ۵:۱۰
ناشناس گفت...: تاریخچه آلبرتا (Alberta History)
آلبرتا در سال 1905 به عنوان استانی مستقل به کنفدراسیون کانادا پیوست. این استان به نام چهارمین دختر ملکه ویکتوریا نامگذاری شده است. آلبرتا سابقاً بخشی از محدوده شمال غربی کانادا بود. تا سال 1868 ، اداره این ناحیه به همراه بیشتر نواحی که امروزه کانادا را تشکیل می دهد تحت کنترل شرکت Hudsons’s Boy قرار داشت .
بومیان First Nations در حدود 8000 سال قبل از آنکه اروپایی ها وارد این سرزمین شوند، ساکن این ناحیه بوده اند. اروپایی ها بسیاری از این بومیان را از این قسمت بیرون راندند اما هنوز این اقوام در آلبرتا دیده می شوند و بخش مهمی از تاریخچه آلبرتا را تشکیل می دهند.
آلبرتا به همراه استان مجاور شرقی خود ساسکچوآن در سال 1905 به کنفدراسیون کانادا پیوست. در ابتدا کشاورزی و معدن کاری حرفه اصلی مردمان این استان بود. این استان در دوران رکود اقتصادی دهه 1920 ضربه شدیدی خورد اما با حرکت های پر قدرت دولت، وضعیت خود را بهبود بخشید. بهره برداری از منابع نفتی و گازی که قطبی مهم در اقتصاد امروزه استان محسوب می شود در سال 1947 آغاز شد. به کمک درآمد خوب منابع طبیعی، آلبرتا توانسته است در بخشهای مختلف اقتصادی و آموزشی سرمایه گذاری کند.

فرهنگ آلبرتا (Alberta Culture)
این استان دارای فرهنگ متنوع از اقوام مهاجر می باشد. در سراسر استان به خصوص دو شهر اصلی Edmonton و Calgary می توان هنر، موسیقی و غذاهای متنوع از سراسر جهان را یافت. یکی از نمونه های فرهنگ مهاجرین جشن Calgary’s Carifest می باشد. این مراسم سالیانه فرهنگ Caribbean را در استان جشن می گیرد.
این استان به دلیل داشتن مهاجر دارای فرهنگ های مختلف می باشد. در سال 1988 Calgary میزبان بازیهای زمستانی المپیک بود. Edmonton به داشتن جشنواره های ممتاز معروف می باشد. از جمله این جشنواره ها می توان به Edmonton Fringe که پس از Edinburgh بزرگترین بازار سرپوشیده جهان است، اشاره کرد.
فرهنگ این استان تاثیر گرفته از اسکان مرزی و کشاورزی سنتی می باشد. عالی ترین نمونه " فرهنگ گاوچرانی " Calgary Stampede می باشد. این جشن هر ساله در تابستان برگزار می شود که شامل سوارکاری و گاو بازی می باشد. Stampede و جشنهای مربوط به آن سالانه بالغ بر 2/1 میلیون نفر را به این استان می کشاند; ۲۴ دی ۱۳۸۷ ساعت ۰:۲۸
ناشناس گفت...: با خوندنه مطالبت بايد بگم كه آلبرتا همون كويته :)
در هر حال دوستان هر جاي اين زمين خاكي باشن من براشون آرزوي موفقيت بيشتر، سلامتي وتن درستي ميكنم
فقط يادشون نره كه دوستاشونو ياد كنن
موفق باشي; ۲۵ دی ۱۳۸۷ ساعت ۶:۲۷
ناشناس گفت...: مریم خانوم سلام
چند روز قبل هم براتون یادداشت گذاشتم ولی نمیدونم چه اتفاقی براش افتاد ،ضمن تشکر از جوابت باید بگم که از اونجایی که رشته همسرم معدن هست روی آلبرتا و ساسکچوان هم داریم فکر میکنیم در هر صورت امیدوارم که به سلامتی وارد آلبرتا شده باشید و به دلتون نشسته باشه با بی صبری منتظر نوشته هات هستیم مواظب خودتان باشید .در ضمن نمیدونم چرادر قسمت نظر به عنوان اسم و آدرس خودم را میزنم قبول نمیکنه و مجبورم تحت عنوان ناشناس براتون بفرستم در هر صورت شبنم هستم .; ۲۷ دی ۱۳۸۷ ساعت ۲:۵۰
ناشناس گفت...: سلام .اميدوارم كارا روبه راه باشه .فكر كنم داري اسباب كشي مي كني نه؟؟ چون آپ نكردي .به هر حال موفق و شاد باشيد.; ۳۰ دی ۱۳۸۷ ساعت ۱۰:۰۲
مریم گفت...: مرسی خورشید جان بالاخره جابجا شدیم همه چیز روبراهه قربانت; ۳۰ دی ۱۳۸۷ ساعت ۱۵:۰۸
ناشناس گفت...: سلام مريم خانم . شما از ابتدا براي استان آلبرتا اقدام كرديد؟و آيا اگر از ابتدا مهاجرت را براي اين استان درخواست كنيم در مدت زمان انتظار تاثيري دارد؟; ۷ بهمن ۱۳۸۷ ساعت ۰:۴۹

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

کتابی که الان دارم می خونم

"جمعه های بارانی"

ناهید کبیری

آنها فکر می کردند همه کسانی که به خارج می روند و در کشورهای متمدن زندگی می کنند؛ الزاما روشنفکر و انسان و باشعور هستند! و حالا به این نتیجه رسیده اند که مرزها؛ تنها جنگ و پرچم می آفرینند نه انسان. انسان شدن به مرزو پرچم و جغرافیا و خاک ارتباطی ندارد. انسان شدن قلبی می خواهد به لطافت اطلسی هایی که در باغچه ی شب عید باز می شود و غیرتی که با عرق هزار رنج برای یک کف دست نان تازه به دست می آید و خیلی چیزهای دیگر...

"پاسخهای پائولو کوئیلو در مورد کتاب زهیر"

درست در زمانی که در زندگی ما همه چیز برنامه ریزی و سازماندهی شده به نظر می رسد؛ خطر همانجاست! چرا که چیزی که برنامه ریزی و نظم می خوانند در واقع داستانی است که برای ما گفته اند و نمی تواند به خودی خود دوام داشته باشد.

"فصل گمشده"

نویسنده: فریده خردمند

آدم بزرگها را به دلیل کودکی هاشان دوست دارم. یعنی کودکی های آدم بزرگها. نگاهشان که می کنم؛ رفتارها را که می بینم؛ کنجکاو دانستن کودکی هاشان می شوم.. کشف کودکی و کشف دوباره آنها.. همه آن آدم بزرگ ها که کنارمان زندگی می کردند و ما از آنها فاصله می گرفتیم تا دنیایی دیگر برای خودمان بسازیم.پنهان کاری و دنیای جدا از آنها؛ لذت و خوشی کودکانه مارا دو چندان می کرد.. و حالا در فصول غوطه می زنیم و دلمان برای آن روزها تنگ می شود. دلتنگ بوی صمیمی شب های تابستان. خیابانی با ردیف درختهای چنار و همسایه های آشنا.. حوض کوچک آبی رنگ که بعد از ظهرهای داغ در آن آب تنی می کردیم و فریاد عاصی بزرگتر ها برای دقایقی سکوت و آرامش..

"پیراهن آبی"

نویسنده: ناهید کبیری

این کتاب هم مجموعه داستان است و پاراگراف زیراز داستان" رستوران " که نامه های مهاجری به آمریکاست به دوستش سیمین در ایران و در آن دغدغه هایش را بیان می کند:

"از غربت پرسیده بودی.. چه بگویم؟ چگویه بگویم که چه غروبها...چه شبها... چه ابرها ... و چه بغضهایی دارد.. بغض هایی که آدم را گاه و بی گاه بی بهانه و با بهانه به گریه می اندازد. از خودت سوال می کنی وطن من کجاست؟ و آنوقت؛ از تاریک ترین دلتنگی ها در مثلا روشن ترین لحظاتش هم رهایی نداری.. با خودم می گویم روزی که برگردم ؛ آیا وطن من خواهد توانست به اندازه یک مشت ؛ تنها یک مشت از خاکش که بوی همه عشقهای گمشده دنیا را می دهد ؛ به من آرامش و خوشبختی بدهد؟ سیمین جان! تو که آنجایی؛ تو که بهارها روی سبزه هایش می نشینی و به کوه البرزش تکیه می زنی ؛ زیر بارانش خیس می شوی ؛ نانش را می خوری و ملافه هایت را در آفتابش خشک می کنی؛ سلام مرا هم .. سیمین جان سلام مرا هم به آن آب و خاک و آفتاب برسان! به او بگو حالا از این سوی دنیا می فهمم که ما چه انسانهای قانع و معصومی بودیم و تو قدرمان را ندانستی! بگو چه آسان می توانستیم خوشبختی را اگر به دستمان می دادی ؛ مثل یک تکه نان بربری داغ با اشتها گاز بزنیم.. خوشبختی مگر چه بود"

جمله های کتاب قبلی را می گذارم باشد! نمی دانم همه کسانی که اینجا می آیند آن را دیده اند یانه..شاید مجبور باشم مثل راننده اتوبوسها داد بکشم نبوووووود؟؟؟

"سهم من کو"

نویسنده: فاطمه رحمتی

داستان زنی است "کوپن" به دست که به دنبال پیدا کردن سهمیه کوپنش همه جا را زیر پا می گذارد. داستان کنایه از تلاش زنان در بدست آوردن حقوق اجتماعیشان است:

"شما به من گفتید مادر باش؛ خواهر باش؛ همسر باش در عصری که من اینقدر پیشرفت کرده ام؛ راحت رودست خوردم. حالا شما بگویید تک رو کیست؟ من یا شما؟ کی خودخواه است؟ من یا شما؟"

"جایی اسمی از من نیست . می خواستم با شما دستم توی یک کاسه باشد. اما اتحاد شما هم مثل همرنگی تان آبکی بود.یک دل داشتم اندازه دریا. می خواستم تا ته خط با شما باشم. اما مرا جا گذاشتید. یک روزی به خود آمدم دیدم آنقدر عقبم که ته صف شما هستم. همه رفته اند و اثری از من نمانده؛ حالا سرگردان دور از زمان و مکان دنبال کوپن 259 می گردم.."

۱۳۸۷ دی ۲۲, یکشنبه

آلبرتا

۷ نظر:

درباره من