گل من

امروز اولین گل از بذرهایی که مدتها قبل کاشته بودم شکفت . یک گل زرد.اینقدر هم ناز داره که نگو! غروب خودشو جمع کرد. فکر کنم از اوناییه که فقط تو آفتاب باز هستند. همیشه وقتی به گلی آب می دم یاد "شازده کوچولو" میفتم. "شازده کوچولو " رو نمی دونم چرا خیلی ها کتابی بچه گانه تصور می کنند ولی به نظر من یک کتاب منحصر به فرد در روابط انسانی است. شازده کوچولو یک بار عاشق می شود آنهم عاشق تنها گل در سیاره یک نفره اش .. از اول که " آن گل" در زندگیش پیدا می شود همه تلاشش می شود اینکه از آن گل مواظبت کند.. برایش خیلی زحمت می کشد و زیبایی گل را تحسین می کند و به آن عشق می ورزد. ولی این عشق مثل همیشه یک طرفه است !بالاخره از بی اعتنایی گل به تنگ می آید و راه سفر پیش می گیرد. می آید و می آید تا به زمین برسد. در زمین باغی پر از گل می بیند و همه گلها بهتر و زیباتر از گل او:( در همین حال با روباهی دوست می شود. روباه از او می خواهد که اورا اهلی کند . روباه به او می گوید راه اهلی کردن هرکسی این است که او را عادت بدهی.. مثلا هرروز سر یک ساعتی او را ببینی این دیدارها عادت می شود. دیگه برای اون آدم اون ساعت با ساعتهای دیگه فرق می کنه. هر روز اون آدم قبل از اون ساعت انتظار تورو می کشه و اگه دیر کنی دلش برایت شور می زند و اینطور اهلی می شود..و همینطور شازده کوچولو روباه را اهلی می کند.. بعد از مدتی شازده کوچولو باز می خواهد برود و روباه که به دیدنها عادت کرده می گرید... شازده کوچولو می گوید "اگه آدم گذاشت اهلیش کنن بفهمی نفهمی خودش رو به این راه انداخته که کارش به گریه کردن بکشه.. ".شازده کوچولو به باغ گل بر می گردد. با خود می گوید نه اینها سر سوزنی به گل من نمی مانند. نه کسی اینها را اهلی کرده و نه اینها کسی را.. به گلها می گوید: خوشگلید اما خالی هستید! برایتان نمی شود مرد! گفتگو ندارد که فلان رهگذر گل مرا هم مثل شما می بیند! او به تنهایی از همه شما سر است چون فقط اوست که آبش داده ام؛ چون فقط اوست که زیر حبابش گذاشته ام؛ چون فقط اوست که پای گله گزاری ها و یا خودنمایی ها و حتی بق کردنها و هیچی نگفتن هاش نشسته ام. جز با دل هیچی را چنان که باید نمی شود دید." ارزش گل تو به عمری است که به پای آن صرف کرده ای ولی انسانها شاید این حقیقت را فراموش کنند: تو تا آخر عمر به چیزی که اهلی کرده ای مسئولی..نباید فراموشش کنی.تو مسئول گلتی...