باز هم دل کندن

امروز توی یه هوای بارونی وقتی از کالج اومدم بیرون طبق عادت چند وقته ام نگاهی به موبایلم انداختم به امید یه پیغام آشنا ... چیزی نبود؛ اشکی توی چشمم جمع شد ولی نفس عمیقی کشیدم؛ کلاه ژاکتم رو پوشیدم؛ دستهامو توی جیبم کردم  همونجا در نهایت تنهایی فهمیدم که با تموم شدن درسم  برای چندمین بار در زندگیم پا به مرحله جدیدی گذاشته ام.

دیگه از فردا کالج نخواهم رفت و درس هم نخواهم خوند و شیوه زندگی دو ساله ام عوض خواهد شد. شاید همین عوض شدن عادتهایی که در زندگی داریم یکی از سخت ترین چیزا باشه .. برای من که اینجوریه و عجبا که مهاجرت چقدر از این دل کندنها پیش پای آدم میزاره؛ خواسته و ناخواسته...

از فردا بیشتر با شما خواهم بود. اصلا ازتون می خوام بیشتر با من باشید. حتی تصمیم دارم در فیس بوک هم فعال تر بشم. ایمیلم بالای بلاگ هست اگه خواستید اد کنید.