۱۳۸۸ فروردین ۸, شنبه

هفت سین

وقتی جایی زندگی کنی که تعداد ایرانیهاش اینقدر زیاد نباشه که مغازه ای داشته باشند درست کردن سفره هفت سین میشه یکی از سخت ترین کارها .
اول از همه با سبزه شروع می کنی بعد از یکی دو روز که عدسها خیس خوردند و از زیر دستمال مرطوب در اومدند تازه متوجه میشی که دارند با سرعت لوبیای سحر آمیزرشد می کنند! کاشف به عمل میاد که اینجا همه چیز اصلاح شده است و زود زود به عمل میاد.. خوب برای علاج واقعه میزاریش خنک ترین جای خونه تا عید تبدیل به درخت نشن..
خوب سین های دیگه.. چی بودند؟ سیب و سرکه و سیر و سنبل که اگه سکه هم حساب کنیم با سبزه میشن 6 تا یعنی یکی کمه! باید سنجد یا سمنو یا سماق داشته باشی ... با کمک دیکشنری متوجه میشی که سماق میشه سماک و میری تو قسمت ادویه فروشگاهها دنبالش ...ولی نخیر پیدا نمیشه که نمیشه این سماک.. تازه متوجه میشی که این سماک یکی از چیزای خیلی مهم و ضروریه که حتما باید از ایران آورده بشه حالا به نظر شما جایی که سماک -ببخشید سماق- پیدا نشه سنجد گیر میاد؟ خلاصه با دلی شکسته اولش تصمیم می گیری یه ادویه دیگه که فقط رنگش شبیه به سماکه بزاری بعد پشیمون میشی ودرآخربا قطره ای اشک ولی دلی پر از امید به انتظار سال جدید مینشینی.

۱۳۸۷ اسفند ۲۵, یکشنبه

واین ننه سرماست که می رود


خانه تکانی را از چشمهایم آغاز می کنم

از چشمهایم که این روزها می شویمشان

بعد می خندم ودلم را می تکانم

آنقدر که هرچه دلتنگی هست بر زمین بریزد

تا سبزه هست و خنده هست و عشق هست ،هستیم
عید اومد بهار اومد گروه آریان رو ببینید حتما
پانویس: شعربرگرفته از وبلاگ کوچی دیگر

۱۳۸۷ اسفند ۲۲, پنجشنبه

جمعه هایم ناگهان یکشنبه شد!

نمی دونم چرا اصلا نوشتنم نمیاد... یه شعر از هادی خرسندی خوندم امروز شاید شما هم دوست داشته باشین:
بگذر از نی، من حكايت ميكنم

وز جدايی ها شكايت ميكنم

ناله های نی ، از آن نی زن است

ناله های من ، همه مال من است

شرحه شرحه سينه ميخواهی اگر

من خودم دارم ، مرو جای دگر

اين منم كه رشته هايم پنبه شد

جمعه هايم ناگهان يكشنبه شد

چند ساعت ، ساعتم افتاد عقب

پاك قاطی شد سحر با نيمه شب

يك شبه انگار بگرفتم مرض

صبح فردايش زبانم شد عوض

آن سلام نازنينم شد «هلو»

وآنچه گندم كاشتم ، روييد جو

پای تا سر شد وجودم «فوت» و«هد»

آب من«واتر» شد و نانم«برد»

وای من! حتي پنيرم «چيز» شد

است و هستم ، ناگهانی «ايز» شد

من كه با آن لهجه و آن فارسی

آنچنان خو كرده بودم سال سی

من كه بودم آنهمه حاضر جواب

من كه بودم نكته ها را فوت آب

من كه با شيرين زبانيهای خويش

کار خود در هر كجا بردم به پيش

آخر عمری ، چو طفلي تازه سال

از سخن افتاده بودم ، لال لال

كم كمك ،‌ گاهي «هلو» ، گاهي «پيليز»

نطق كردم! خرده خرده ، ريز ريز

در گرامر همچنان سردرگمم

مثل شاگرد كلاس دومم

گاه «گود مورنينگ» من جای سلام

از سحر تا نيمه شب دارد دوام

با در و همسايه هنگام سخن

لرزه می افتد به سر تا پای من

مي كنم با يك دو تن اهل محل

گاهگاهي يك «هلو» رد و بدل

گر هوا خوبست يا اين كه بد است

گفتگو درباره اش صد در صد است

جز هوا ، هر گفتگويی نابجاست

اين جماعت ، حرفشان روی هواست

بگذر از نی ، من حكايت مي كنم

وز جدايی ها شكايت مي كنم

نی كجا اين نكته ها آموخته

نی كجا داند نيستان سوخته

نی كجا از فتنه های شرق و غرب

داغ بر دل دارد و تيشه به فرق

بشنو از من ، بهترين راوی منم

راست خواهی ، هم نی و هم نی زنم

سوختند آنها نيستان مرا

زير و رو كردند ايران مرا

كاش ميماندم در آن محنت سرا

تا بسوزانند در آتش مرا

تا بسوزانندم و خاكسترم

در هم آميزد به خاك كشورم

ديدی آخر هر چه رشتم پنبه شد

جمعه هايم ناگهان يكشنبه شد

۱۳۸۷ اسفند ۱۴, چهارشنبه

گرمی نگاه آفتاب


این روزها فقط دلم می خواد چشم بدوزم به برفهایی که اسیر دست آفتاب، ذره ذره آب می شوند واین شعر سیاوش کسرایی را به یاد بیارم که:

يکي دو روز ديگر از پگاه
چون چشم باز می کنی
‏زگرمی نگاه آفتاب
‎بلوربرف آب می شود
‎دهان دره ها پراز‎ ‎سرود چشمه سارمی شود
اشک مهتاب شجریان امشب به نظرم زیباترین آوازی بود که ممکنه کسی بشنوه یا بخونه
به من گفتی که دل دریا کن ای دوست... همه دریا از آن ما کن ای دوست ...دلم دریا شد و دادم به دستت ....مکش دریا به خون پروا کن ای دوست ...

۱۳۸۷ اسفند ۱۲, دوشنبه

تیوب پارتی

دیروز بچه ها رو بردیم اسکی..تا پیست اسکی فکر می کنم حدود 20 کیلومتر بیشتر نبودسه تا پیست تو قسمت مبتدی داشت و یه پیست خیلی بزرگ ( تقریبا مثل پیست دیزین) برای بقیه. بچه ها کمی تو قسمت مبتدی بازی کردند و بعد دیدیم مردم هی دارند سوار یه ماشینهایی میشن که روش نوشته تیوب پارتی... خلاصه ما هم سوار شدیم مقداری که تو یک جاده جنگلی جلو رفت رسید به یک پیست مخصوص تیوب سواری و یک عده آدم خیلی خوشحال و هیجان زده و کلی تیوب اضافه که انگار برای ما گذاشته بودند...خوب دیگه از اینجا به بعدشو می تونین حدس بزنین ما هم سریعا به اون گروه هیجانی پیوستیم.

پانویس: عکس اول بچه ها رو درحال بالا رفتن از پیست مبتدی نشون میده و دومی وسومی پیست تیوب سواری -این پیست هم تسمه نقاله برای بالا اومدن داشت که سمت راست عکس دومی دیده میشه -

درباره من

Fort McMurray, Alberta, Canada
آن‌ها که مرا می‌شناسند، می‌دانند اگرچیزی به دلم بنشیند با دیگران تقسیمش می‌کنم. آخر در میان این همه زشتی، چه خوب است وقت بشود هر چند روزی یک بار، هر آن‌چه چنگی به دل زده است را آدم جایی بگذارد برای پیشکش...